Page 531 - JULIO

Tamén dígoche a través dun ámoche, que o meu anhelo da túa 6
presenza é inmenso.

Que todas as luces do ceo lémbranme o teu rostro e cando elas
parpadean é cando máis sorrío porque véxoche iluminándome coa túa

luz. A mesma luz cálida e suave que percibo da túa mirada, mirada que
me envolve por completo.

Ti es a outra metade do meu corazón, o meu par, o meu complemento…

A miña necesidade de ti é moita. O meu corazón palpita o teu nome

todo o tempo.

Es ti o primeiro que penso e o último que lembro en cada día. Na miña
mente tan só estás ti.

Os meus ollos ilumínanse ao verche e o meu ser emociónase ao
escoitar a túa voz, así é o meu querido amor.

Canto falta para que os teus ollos atópense cos meus? Non o sei, pero
síntoche tan preto agora mesmo que o tempo xa non importa. Estás
adherida á miña alma, se dou un paso entón ti tamén avanzas comigo.

Canto ben me fixeches ao longo do camiño. Ámoche… canto che cielo!

Detrás dun "ámoche".

O meu amor, o meu pedacito de ceo, canto estraño dos teus beizos un

bico.
Canto quero verche neste instante e dicirche moitas cousas máis,
porque aínda teño moito por dicirche, hai tanto aínda detrás desa

frase, pero non me alcanzan as palabras e é que non as hai! Para o
amor non existe un dicionario nin un alfabeto, nin unha regra
ortográfica nin gramatical definida, e aínda así ten o marabilloso don
de comunicarse en todo momento, actúa coa súa propia lóxica e posúe

a súa característica forma de expresión, si, así é o amor.
Cales son as palabras que necesito para falarlle a unha célula do meu
corpo? Ou ao átomo, a un poro ou talvez ao sangue que corre polas
miñas veas? Non podes agarrar a ningún deles e falarlles esperando

que entendan unha linguaxe, unhas palabras que tratan de explicar
algo. Non podes tomar a enerxía que rodea o corpo e tentar falar con
ela, con todo, esas cousas existen, aínda que teñan “unha linguaxe
propia”, así é o corazón que non depende dunha linguaxe porque el é