Page 536 - JULIO

Ámame con ansias tolas, desordéname as ideas, para non sufrir esta 11
soidade que hoxe sinto de saberche tan preto e a vez tan lonxe...

Amor... estráñoche.

Amor... espéroche.
Amor... xoga comigo, xoga cos meus desexos para saber que estás

preto
aínda que non véxache...

Durmireime nos teus brazos, no teu recordo, para cando esperte

dígasme o moito que me cielas.

Ámoche tanto…
O teu amor que moito che estraña... e ámache.

ES O AIRE QUE RESPIRO .

Necesítoche, BEGOÑA… ti es o aire que respiro,

a luz que ilumina os meus ollos ao amencer, o amor que a miña alma
necesita,

a dozura que o meu corazón busca e reclama para seguir latexando.

Ti es o sentido da miña vida...

Desde que coñecinche teño alguén por quen loitar, alguén que tamén
me necesita para vivir.

Ti necesitas as miñas risas, os meus bicos, as miñas palabras, as miñas

ámoche...
Ti es a forza que me axuda día a día a seguir camiñando por un camiño

de espiñas que ti convertes en rosas...

Ti feixes que en soños sorría porque soño no que espertas na miña…

Necesítoche, es como o aire que respiro sen aire non vivo... sen ti
morro...

ES O meu AMOR VERDADEIRO

Cambiaches a monotonía da miña vida baleira… Fixéchesme sentir que
existe o verdadeiro amor... Se quéroche?... Non, Ámoche! Se penso en
ti?...