Page 530 - JULIO

É difícil sacar a conta de cantas palabras cheguei a escribirche ao 5
longo deste tempo. O único que podería asegurar é que foron centos
de palabras nadas do amor máis profundo que poida sentir.

Son tantas as cousas que che dixen en todas as miñas cartas, e

seguramente repetín unha gran porcentaxe de todas esas frases, pero
igual cada vez que escríboche é coma se fose a primeira vez, cada
palabra está chea de amor e enerxía renovada.

De entre tantas palabras, pregúntome, nalgunha das miñas cartas

mencionei que che cielo? Creo que o dixen en máis dunha, pero hoxe
quixese descifrarche esa frase: Ámoche, pois ela é como unha caixiña

con moitísimas cousas por dentro.
Parece fóra de lugar que queira explicar o que traduce un ámoche, e é
que algunha persoa podería? Non o sei amor, pero eu necesito

dicirche tantas cousas e sei que as mesmas non poden definir nin
moito menos dar un concepto daquela frase porque para conceptos e

análises está a razón e non o corazón.
Eu tan só teño a gran necesidade de comunicarme contigo e falarche

ao oído para dicirche o que sinto amor.
Sabías que es o agasallo máis grande que recibín, e que convertiches
nunha marabilla cada día da miña vida? Pois iso es para min, o mellor
agasallo da vida, e tentei a maneira de dicircho todo o tempo e a única

frase que iguala esa idea é cando dígoche que che cielo.

Todas as veces que o menciono é cando máis preto síntome de ti
porque a miña alma libérase deste corpo e vai na túa procura, pois a
miña alma non quere outra cousa que unirse á túa, estar tan preto de
ti que nos volvamos só un e iso é posible cando exprésoche o que levo

no meu peito, ese caudal infinito de amor que xace alí por ti e para ti.
Quixese poder estar alí contigo, abrazarche e bicarche con moito

amor.
Quero dicirche que aquí estou, que contas co meu apoio e a miña

comprensión.

Eu quero ser o refuxio onde te resgardas cando sintas medo, cando
estás cansa, ou cando tan só necesitas caricias e os bicos dos meus

beizos.