Page 624 - JULIO
P. 624
Metereime nas miñas letras, e cada vez farei cousas belas para que a
4
poidas recibir. Hoxe un pouco/pouo de tristezas, pero cheas de amor
incomparable que gardo cada día para ti.
Ata pronto o meu doce amor, xa veñen outras letras para ti (nunca te vas
do meu corazón).
Desde o meu recuncho para ti.
Ámote vida miña, grazas, moitas grazas por permitirme o amarte día a día,
noite a noite. Adóroche vida miña…
Ámote tanto…
DESDE QUE TE COÑECÍN
Desde que te coñecín sentín que a miña alma volveu a min, sentín que esa
parte que perdera regresaba ao meu lado, sentín que desde que te coñecín
son o ser máis completo desta vida. Hoxe son moitos xa os días, as
semanas, os meses, de estar ao teu lado, meses de infinita alegría, semanas
que parecían décadas cando non che vía, días de tolemias por verte...
En verdade douche grazas por deixarme coñecerte tal e como es, por darme
permiso para explorar por cada recuncho da túa vida e facer miñas as
fantasías máis cohibidas. Douche grazas por deixarme saber que existes,
por deixarme pensar que como eu ninguén poderá amar, por darlle as
respostas máis obvias ás preguntas máis complicadas sobre a miña vida.
Por que ámote tanto? É moi simple, o meu amor... ámote tanto por
deixarme reencontrarme comigo mesmo, co meu espírito, coa miña alma.
Por que Deus púxote no meu camiño?... Sinxelamente, porque só alguén
como ti podería encherme de felicidade.
Vida miña, es o máis grande e fermoso que me pasou na vida.
A nosa felicidade e dita non se mide por canto diñeiro temos, máis ben
mídese pola gran esta e felicidade de terte.
Espertar cada mañá ao teu lado é un agasallo invalorable, pero sobre todo
saber que estás aí ao meu lado, no bo e no malo, así como eu ao teu
incondicionalmente. Ámote por ser esa muller marabillosa que es.
