Page 749 - JULIO
P. 749

Para  o  amor  non  existe  un  dicionario  nin  un  alfabeto,  nin  unha  regra            6
                  ortográfica nin gramatical definida, e aínda así ten o marabilloso don de

                  comunicarse en todo momento, actúa coa súa propia lóxica e posúe a súa

                  característica forma de expresión, si, así é o amor.
                  Cales son as palabras que necesito para falarlle a unha célula do meu

                  corpo? Ou ao átomo, a un poro ou talvez ao sangue que corre polas miñas
                  veas?  Non  podes  agarrar  a  ningún  deles  e  falarlles  esperando  que

                  entendan unha linguaxe, unhas palabras que tratan de explicar algo.

                  Non podes tomar a enerxía que rodea o corpo e tentar falar con ela, con
                  todo, esas cousas existen, aínda que teñan “unha linguaxe propia”, así é o
                  corazón que non depende dunha linguaxe porque el é autónomo, é capaz

                  de  pensar,  decidir  e  elixir  ao  seu  antollo,  ademais  de  ser  capaz  de
                  comunicarse en todos os niveis sen tanta dificultade.

                  Ámoche,  é o  único que  podería  dicir  porque  non  teño  a  capacidade  de

                  describir nin escribir, moito menos traducir isto que di o meu corazón, isto
                  que grita tan alto e tan forte, isto que eu podo entender pero que me é
                  imposible de expresar en palabras porque a linguaxe do amor, do corazón,

                  non está feito para ser lido nin moito menos para ser comunicado pola
                  mente, por iso a miña mente non o entende e non pode traducilo a palabras,
                  por  tanto  as  verdadeiras  “palabras”  do  corazón  non  poden  ser

                  distorsionadas porque ninguén pode transmitir en palabras o que está feito
                  só  para  ser  sentido  e  vivido  a  través  das  emocións,  aquilo  que


                  denominamos sentimento.
                  Non teño idea de como pode chegarse a sentir tanto, e non se se dalgunha
                  maneira  poida  mostrarche  todo  haino  dentro  do  meu  corazón,  pero

                  déixame empezar dicindo que che cielo porque é a única frase que iguala
                  en intensidade o que eu sinto por ti.

                  Detrás dun ámoche hai tantas cousas, non me alcanza o tempo nin o

                  espazo  para  expresar  todo  o  que  quixen,  pero  se  que  entenderás  o
                  primordial.

                  Son tantas as marabillas que me fas sentir e vivir, son tantos os momentos

                  de alegría e ilusión.

                  O teu nome lévao cada latexado do meu corazón.
   744   745   746   747   748   749   750   751   752   753   754