Page 756 - JULIO

chegar ao teu lado para facernos crer que estamos xuntos e podemos 13

abrazamos.
Coas nosas cartas na man, quedamos calados os dous, só soa a música

afastada, e inventámonos un conto onde nos atopamos, onde non existen

as distancias, onde non hai unha bágoa de ausencia.

Só vivimos os dous, illados do mundo, porque o desexamos así.

Só o teu… só a ti o meu amor de todos os meus tempos, o que cada mes
inspira as miñas letras e dá vida á miña vida e a estas cartas que facemos

con tanto amor, ese que nace dun corazón bo como o teu, como o meu.

Agora que estamos lonxe, pénsame amor, ou déixache levar pola fantasía
de que estamos xuntos ao fin, pois no fondo estámolo, podémolo sentir

como unha suave seda que nos envolve cando nos nosos cuartos estamos

a escribir e léndonos.
Son cartas que un día leremos xuntos, non deixes que estas palabras se

borren da folla, do papiro virtual que as aluma, cheira o meu amor, saborea
a miña caricia afastada.

Eu mergúllome nas túas cartas e debuxo os nosos bicos pensando que

quizais de lonxe ris con nostalxias como as miñas.

Quedo en silencio, pensando en ti, lembrando o teu sorriso, as túas
palabras e sentindo que somos eco o un do outro, porque é como estar a

vivir os teus pensamentos, que son como os meus, iguais en ausencia e no

amor que nos enche a vida.
– Somos eco deste amor – Dóeme a ausencia, e moitas veces, demasiadas

veces, dóeme non poder tocarche, poder sentir que es miña, que son teu…

Cada paso que dou é para ti e por ti.

Sei que tamén son o teu outra parte, entre nós non hai dúbidas, só
esperanza de que cada día que pasa achéganos máis o un co outro.

Sabes por que?

Porque non hai amor igual que o noso! Por iso quizais moitas veces as
nosas cartas parecen vellas e anellas, pero non é así, estas son as letras
dun outubro que parece máis tenro, máis romántico.