Page 757 - JULIO

Quero verche feliz, que leas esta carta e síntasche amada. 14
E aínda que desbasta ata os ósos a espera, lembra amor que ao final todo
valería a pena, son eu a que che ciela cun amor primaveral e otoñal, todas

as estacións pasan por nós, máis ti e eu permanecemos perennes como a
herba, somos eternos, somos amor na súa pura esencia, non hai nada

semellante para min.

– É un marabilloso amor – É noite, moi tarde, e un frescor de madrugada
fixo brotar estas letras para ti. Sei que sempre esperas as miñas letras, non

podía retelas máis tempo pois son agasallo e mostra do profundo amor que

teño para ti.
De súpeto, quixen escribirche esta carta, para que sígache, murmúreche,

fágache compañía, e dígache algo de min cando afastado camiñas polas

rúas da túa cidade.
De súpeto quixen enviarche esta carta que é expresión dunha gran certeza,

sabes? certeza do noso amor, de que che cielo, ámasme e necesitámonos o
un ao outro.

Escóitoche chamarme en soños

Amor meu, hoxe atópome de novo sentado fronte ao teclado, e as miñas
mans, en danza misteriosa cal bolboretas, corren de letra en letra para que

prontamente estas cheguen á túa presenza.
Para que percorran, silenciosas, cada fibra da súa ser.

Desexo que estas letras che fagan estremecer, pois nelas vai a miña
esperanza dalgunha vez poder velar o teu descanso, de interpretar os teus

soños… de ser a guía dos teus pasos.

Has de saber que nestes momentos estou a escoitar a doce melodía que,
algunha vez, tarareamos xuntos. E é esta canción un murmuro ao vento

que leva con harmonía os meus sinceros sentimentos…

Me xúbilo pensando no brillo do teu cabelo, os teus beizos, o teu sorriso…

e na tenra mirada coa que percorrías a miña figura.
Aínda escoito na miña mente a túa voz tan melodiosa e galante, cando ao
pechar os ollos tráioa ao meu presente.