Page 22 - e-book 35 years
P. 22

ส�ำนักวิปัสสนำพัฒนำทำงจิต



              ในปี ๒๕๓๓ เมื่อท่ำนอำยุครบ ๒๐ ปี ก็ได้อุปสมบทที่วัดบ้ำนด่ำน โดยมี
        อดีตพระครูภัทรกิจวิธำน เป็นพระอุปัชฌำย์

              ในปี ๒๕๓๖ เช่นเดียวกัน ที่จังหวัดศรีสะเกษ ในพรรษำที่ ๓ พระอำจำรย์

                                                            ิ
        ประเสริฐ ำนงฺกโร แห่งวัดบ้ำนด่ำน อ�ำเภอขุนหำญ เร่มคิดทบทวนชีวิตใน
        สมณเพศ กับกิจวัตรในแต่ละวัน ว่ำท่ำนบวชเพื่ออะไร หลังจำกเสร็จกิจรับนิมนต์

        เพื่อสวดในแต่ละวัน สวดเสร็จญำติโยมถวำยของ แล้วท่ำนก็กลับวัด

                                        ั
                                                                      ั
              “เราได้อะไร คนฟังได้อะไร มนไม่ใช่เป้าหมายของการบวช ถ้ายงเป็นอย่  ู
        อย่างนี้ คงอยู่ไม่ได้นาน”
                   ั
                          ี
                                                         ุ
                                  ื
                ็
                                ี
                                          ุ
                                             ์
                             ั
                                  ่
                                                            ์
                                                                ่
              เปนจงหวะเดยวกนมเพอนพระธดงคมำชวนออกธดงค ใจทำนอยำกไปมำก
        แต่ก็ไม่กล้ำไปเน่องจำกเกรงใจท่ำนพระครูโสภณปุญญำภิวัฒน์ ผู้เป็นเจ้ำอำวำส
                       ื
        เกรงว่ำจะไม่มีคนช่วยงำนท่ำน ถ้ำเรำออกจำกวัดไป เกรงว่ำจะเป็นกำรเนรคุณ
                                                    ิ
                                                                   ั
        แต่อีกใจหน่งนนเล่ำกอยำกไป ท่ำนคิดซ้ำแล้วคดซ้ำอีก คนนนท้งคืน “ไปด      ี
                            ็
                                             �
                                                                ้
                                                       �
                                                             ื
                                                                ั
                   ึ
                      ้
                      ั
        ไม่ไปดี” ถำม-ตอบ ถำม-ตอบ อยู่อย่ำงนั้น ไม่ได้หลับไม่ได้นอน จนรุ่งขึ้นตอนเช้ำ
                      ็
        ท่ำนตัดสินใจเกบส่งของสัมภำระท่จ�ำเป็นส�ำหรับกำรธุดงค์ติดตัว ตอบค�ำถำม
                         ิ
                                       ี
                                    ั
                                       ี
                                                           ี
        ในใจตัวเองว่ำ เรำออกธุดงค์คร้งน้ไม่ได้ไปเพ่อกำรท่องเท่ยว แต่หำกอยู่ต่อไป
                                                ื
                                                                 ั
                            ิ
        ก็คงจะไม่ได้อะไรจำกส่งท่ต้องกำรแสวงหำในเพศบรรพชิต จำกน้นท่ำนก็เข้ำไป
                               ี
                                                           ี
        ขออนุญำตท่ำนพระครูโสภณปุญญำภิวัฒน์ ว่ำจะขอไปเท่ยว แต่ไม่ได้เรียนท่ำน
                                                 ั
        ว่ำจะไปก่วัน หลังจำกออกธุดงค์นับต้งแต่วันน้นเป็นต้นมำ ท่ำนก็ไม่เคยกลับไป
                                         ั
                 ี
        จ�ำพรรษำท่วัดบ้ำนด่ำนอีกเลย สำเหตุท่ท่ำนอยำกออกธุดงค์มำก เพรำะท่ำน
                   ี
                                            ี
                                                                      ิ
        อยำกทรำบว่ำพระธุดงค์เป็นอย่ำงไร ท�ำไมคนจึงศรัทธำพระธุดงค์ และส่งท่ส�ำคัญ
                                                                        ี
                                                                   ิ
        ทท่ำนอยำกทรำบจรงๆ คอ เดินธดงค์เพ่อแสวงหำอะไร ช่วงเรมออกธดงค์
                                                                          ุ
                                        ุ
                                                                   ่
                                              ื
                           ิ
          ี
                                ื
          ่
                       ิ
                                  ั
                                                           ี
        ท่ำนฉันมังสวิรัต หำกบำงคร้งเลือกไม่ได้ท่ำนก็ใช้วิธีเจเข่ย แค่มีข้ำวฉันท่ำนก  ็
                                ั
        อยู่ได้ เดินธุดงค์ได้ ตอนน้นในใจท่ำนคิดแต่เพียงว่ำ ท่ำนเป็นลูกพระพุทธเจ้ำ
                                                                           23
   17   18   19   20   21   22   23   24   25   26   27