Page 23 - e-book 35 years
P. 23

กฐินสามัคคีครบรอบ ๓๕ ปี



             ี
        ตำยท่ไหนก็ได้ ท่ำนเป็นพระออกธุดงค์ไปตำมป่ำเขำล�ำเนำไพร ไม่ห่วงทำงบ้ำน
                        ี
        และไม่คิดว่ำญำติพ่น้องจะเป็นห่วง ท่ำนรู้แต่เพียงว่ำท่ำนเจริญรอยตำมพระพุทธเจ้ำ
              ั
              ้
                                                                          ี
                                                                     ี
                         ั
                                            ุ
        ตอนนนท่ำนไม่กลวอะไร ไม่กลัวตำย ม่งอย่ำงเดียว มควำมเด็ดเด่ยว ทไหน
                                                          ี
                                                                          ่
                                                      ั
          ี
        ท่ชำวบ้ำนบอกว่ำอันตรำย ท่ำนก็เข้ำไปธุดงค์ทำงน้น เหมือนเป็นควำมท้ำทำย
        ระหว่ำงธุดงค์มีควำมสุข แต่ในขณะเดียวกันก็ต้องอยู่กับควำมหวำดระแวง
        ภัยต่ำงๆ ท่อำจจะเกิดข้นได้ อำนิสงส์ท่ประจักษ์ชัดของกำรออกธุดงค์ก็คือ
                   ี
                                             ี
                              ึ
                                       ั
                        ี
        กำรได้ตบะบำรม ป่ำแต่ละแห่งน้นมีอำถรรพ์แตกต่ำงกันไป กำรธุดงค์ในป่ำ
        ท�ำให้ผู้เดินธุดงค์มีควำมส�ำรวมกำยวำจำในกำรอยู่ร่วมกันระหว่ำงมนุษย์กับ
        ส่งท่มองไม่เห็นผู้เดินธุดงค์ต้องมีควำมเคำรพในธรรมชำติของป่ำ รวมท้งให้เกียรต  ิ
                                                                     ั
            ี
         ิ
                                 ึ
                                                                            ื
        และไม่ล่วงเกินรุกขเทวดำซ่งจะส่งผลให้กำรเดินธุดงค์เป็นไปด้วยควำมรำบร่น
        ไม่หลงป่ำ และปลอดภัยรอดพ้นจำกควำมอำถรรพ์ของป่ำ
                                                    ั
              ตลอดสองปีของกำรเดินธุดงค์ในป่ำดงดิบท่วทิศเหนือ อีสำน ตะวันออก
                                                                     ั
                                     ี
                                                                             ั
        และประเทศเพ่อนบ้ำน เป็นชีวิตท่เรียบง่ำยและอิสระ ช่วงธุดงค์ในป่ำน้น บำงคร้ง
                     ื
          ี
                                                      ี
                                                              ิ
        ท่จีวรขำดช�ำรุดจำกกำรเดินธุดงค์ท่ำนก็เก็บเศษผ้ำท่มีคนมำท้งกลับมำย้อมใหม่
                                                                  �
                                                 ั
                                                                       �
                                                                         ุ
                       ี
                           ั
        ห่มเป็นจวร ไม่มปัจจยตดตว เม่อมีคนน�ำปัจจยมำถวำย ท่ำนก็นำไปทำบญต่อ
                ี
                              ิ
                                 ั
                                     ื
                                           ิ
        มีอำหำรวันละม้อก็อยู่ใด้ แม้จะท�ำทุกส่งท่เป็นกิจอันควรของพระธุดงค์ในกำร
                      ื
                                              ี
        ออกธุดงค์ ท่ำนก็ยังรู้สึกว่ำมันยังไม่ใช่ค�ำตอบในสิ่งที่ท่ำนแสวงหำ
              เม่อออกจำกธุดงค์ในป่ำทำงจันทบุรีแล้ว มีเหตุกำรณ์มหัศจรรย์เกิดข้น
                ื
                                                                            ึ
        เป็นเร่องแปลกท่ประหลำดมำก คือท่ำนมีอำกำรเหมือนกับคนหลงทิศ ไม่ใช่
              ื
                       ี
        หลงทำง หลงทิศตะวันออกทิศตะวันตกสลับกันหมดเลย แล้วก็จ�ำไม่ได้ว่ำทิศไหน
                                                       ื
                                               ี
                                                               ี
        เป็นทิศเหนือทิศใต้ เห็นดวงอำทิตย์อยู่ฝั่งน้แต่ก็ไม่เช่อว่ำฝั่งน้คือทิศตะวันออก
        แม้จะเป็นป่ำหรือสถำนที่ที่เคยอยู่และมีควำมคุ้นเคยก็ตำม
        24
   18   19   20   21   22   23   24   25   26   27   28