Page 26 - e-book 35 years
P. 26
ส�ำนักวิปัสสนำพัฒนำทำงจิต
ั
จำกน้นท่ำนแม่ครูจึงเร่มสอนและสอบอำรมณ์พระอำจำรย์ หำกแต่ว่ำ
ิ
สอนได้ไม่นำนท่ำนก็มีกิจธุระท่จังหวัดพะเยำ ระหว่ำงอยู่ท่ส�ำนักฯ ทุกๆ วัน
ี
ี
ี
ู
ขณะปฏิบัติธรรม พระอำจำรย์ก็จะมองไปท่กุฏิท่ำนแม่คร รอว่ำเม่อไหร่ท่ำน
ื
จะกลับ ใจระลึกถึงท่ำน แม้ขณะสรงน�้ำ ซึ่งสมัยนั้นยังต้องใช้วิธีโยกปั๊มน�้ำบำดำล
ี
พระอำจำรย์ก็ยืนหันหน้ำไปทำงกุฏิท่ำนแม่คร ท้งท่ในควำมเป็นจริง หำกได้พบ
ั
ู
ท่ำนก็คงไม่กล้ำคุยกับท่ำน ช่วงท่ท่ำนแม่ครูไปเหนือ พระอำจำรย์รู้สึกว่ำปฏิบัต ิ
ี
ี
่
ื
ได้ก้ำวหน้ำ สภำวะดมำก เมอท่ำนแม่ครูกลับมำจำกพะเยำ พระอำจำรย์รู้สึก
ั
ดีใจท่จะได้ส่งอำรมณ์ หลังจำกท่ำนแม่ครูนิมนต์ให้พระอำจำรย์น่ง ยังไม่ทัน
ี
ที่พระอำจำรย์จะได้เล่ำสภำวะ ท่ำนแม่ครูก็บอกให้ปฏิบัติต่อ ให้ท�ำอย่ำงนี้ๆ นะ
ิ
ิ
่
ี
ึ
ู
ี
พระอำจำรย์ก็อยำกจะเล่ำสภำวะทปฏบัตในช่วงท่ท่ำนแม่ครไม่อยู่ ท่ำนแม่ครูจง
บอกว่ำ
“ ให้ของใหม่แล้วยังจะเอาของเก่าอีก”
่
ื
พระอำจำรยทงเรองสภำวะทเตรยมจะเลำโดยทนท แมจะยงคำใจในสภำวะ
่
ั
้
ี
ี
ี
์
ั
้
ิ
่
ที่ไม่ได้เล่ำก็ตำม แล้วก็เริ่มปฏิบัติใหม่ตำมที่ท่ำนแม่ครูสอน
ในสมัยท่ำนแม่ครูสอนนั้น กำรส่งสภำวะจะไม่ใช้เวลำมำก กำรเล่ำสภำวะ
ี
จึงต้องกระชับและตรงประเด็น ท่ำนแม่ครูเป็นผู้ท่มีควำมสำมำรถในกำรใช้ส�ำนวน
ภำษำสภำวะได้ดี มีควำมสละสลวย เข้ำใจได้ ตรงกับสภำวะ เช่น ค�ำว่ำ “ตัวมุ่ง”
ี
ั
“ความม่นคง” ฯลฯ ค�ำพูดของท่ำนไพเรำะ เป็นภำษำท่ฟังแล้วรู้สึกด ี
พระอำจำรย์จึงซึมชับมำจำกท่ำนแม่ครูผู้เป็นต้นแบบ ภำษำสภำวะท่ท่ำนแม่คร ู
ี
ใช้พูดจะเน้นเฉพำะประเด็นส�ำคัญๆ ท่ำนแม่ครูบอกเพียงแค่ว่ำให้ท�ำอะไร
ท�ำอย่ำงไรพระอำจำรย์ก็ท�ำอย่ำงน้น ภำษำสภำวะของท่ำนแม่ครูตรงไปตรงมำ
ั
สำมำรถปฏิบัติตำมได้ทันที
27
