Page 51 - Ο Αγαπημένος Φίλος Του Χριστού Λάζαρος Ο Τετραήμερος. Ο Αφανής Ιερός Ποιμενάρχης, Ο Προστάτης και Θαυματουργός Άγιος.

χή των διωγμών (με την κατακόμβη της κρύπτης) ως τα ευαγγελιστή Ιωάννη «ήν εγγύς των Ιεροσολύμων ως από
πρώτα βυζαντινά χρόνια (με την παλαιοχριστιανική βα- σταδίων δεκαπέντε» (Ιω. 11, 18), δηλαδή περίπου 2.700 –
σιλική), την εποχή της αραβοκρατίας και κατόπιν στους 2.800 μέτρα.
μέσους χρόνους, με τον περικαλλή ναό του αυτοκράτορα Ο Ιωάννης κατονομάζει εξάλλου ως αδελφές του Λα-
Λέοντα, ο δε Λάζαρος είναι πρόσωπο ιστορικά επιβεβαιω- ζάρου δύο γυναίκες με τα ονόματα Μάρθα και Μαρία. Την
μένο με ισχυρά τεκμήρια». πραγματική ύπαρξή τους την πιστοποιεί η διήγηση του κα-
τά Λουκάν ευαγγελίου 10, 38-42, σύμφωνα με την οποία
ο Ιησούς πέρασε από το χωριό τους και φιλοξενήθηκε στο
Η πατρίδα και η οικογένεια σπίτι τους, αν και εκεί το χωριό δεν κατονομάζεται, ούτε
του Αγίου Λαζάρου γίνεται αναφορά στο Λάζαρο.
Ο χαρακτήρας των δυο γυναικών, όπως σκιαγραφείται
«Ο ευαγγελιστής Ιωάννης μας πληροφορεί ότι η ανά- στις δυο ευαγγελικές διηγήσεις, ταιριάζει.
σταση του Λαζάρου συνέβη στη Βηθανία. Γράφει επίσης Η Μαρία είναι πιο εξωστρεφής, παρορμητική και εκδη-
ότι έγινε ευρέως γνωστή και προκάλεσε τεράστια εντύ- λωτική, αμελεί τα καθήκοντα του νοικοκυριού και την πε-
πωση, έτσι πολλοί άνθρωποι ήρθαν στο χωριό για να δουν ριποίηση των ξένων, προκειμένου ν’ ακούσει τα λόγια του
το Λάζαρο και πίστευαν στο Χριστό εξαιτίας του, ώστε οι Ιησού καθισμένη στο πάτωμα, κάπου κοντά του (Λουκ.
εχθροί του Ιησού – όπως προείπαμε – άρχισαν να σκέφτο- 10, 39). Συντρίβεται από το θάνατο του αδελφού της, μέ-
νται να δολοφονήσουν κι εκείνον (Ιω. 12, 9-11). νει στο σπίτι και φεύγει μόνο για να θρηνήσει στον τάφο.
Η Βηθανία (αραμαϊκά תיב אינע) είναι γνωστό χωριό, Μόλις όμως την προσκαλεί ο Ιησούς, σπεύδει να τον συ-
που συνέχισε να κατοικείται και τα επόμενα χρόνια, κα- ναντήσει· πέφτει κλαίγοντας στα πόδια του, ώστε εκείνος
τοικείτο βεβαίως και την εποχή της συγγραφής του ευ- από το θρήνο της συγκινείται. Του εκφράζει το παράπονό
αγγελίου, καθώς και μετά από αυτήν, ενώ συνεχίζει να της («Κύριε, ει ης ώδε, ουκ αν απέθανέ μου ο αδελφός»),
κατοικείται και σήμερα. Στα αραβικά ονομάζεται Αλ Εϊ- αλλά δεν τολμάει να του ζητήσει το θαύμα (Ιω. 11, 28-33).
ζαριγιά ή Αλ Αζαρίγια (Al-Eizariya ή al-Azariya, ةيرزيعلا), Στην επόμενη επίσκεψή του, λίγο καιρό μετά την ανάστα-
που σημαίνει «τόπος του Λάζαρου», και στην περιοχή σώ- ση του Λαζάρου, παίρνει ένα σκεύος με πολύτιμο μύρο και
ζεται ταφικό μνημείο, χαρακτηριστικό της περιοχής, που του μυρώνει τα πόδια, σκουπίζοντάς τα με τα μαλλιά της,
κατά την παράδοση είναι ο τάφος του. Η παράδοση αυτή προφανώς από ευγνωμοσύνη (Ιω. 12, 3).
έρχεται από τα αρχαία χρόνια, αφού η αγία Ελένη, τον 4ο Η Μάρθα είναι πιο εσωστρεφής, με κυρίαρχο το αί-
αιώνα μ.Χ., ήδη τη βρήκε και οικοδόμησε πάνω από τον σθημα του καθήκοντος, φροντίζει για όλα («μεριμνάς και
τάφο χριστιανικό ναό (βασιλική). Τον 11ο αιώνα οι σταυ- τυρβάζει περί πολλά», Λουκ. 10, 41) και αναμφίβολα είναι
ροφόροι κατακτητές, που τον οικισμό τον βρήκαν με το η αρχηγός του νοικοκυριού («υπεδέξατο αυτόν εις τον οί-
αραβικό όνομα, τον μετονόμασαν ξανά σε Βηθανία. Απέ- κον αυτής», στίχ. 38). Είναι αυστηρή και μιλάει στον Ιη-
χει περίπου 3 χιλιόμετρα από την Ιερουσαλήμ. Κατά τον σού με παρρησία «Κύριε, ου μέλει σοι ότι η αδελφή μου

46 47