Page 221 - OVD59ALLForEbook_Neat

๒๑๔ พระโอวาทสิ่งศักดิ์สิทธิ์

็

็
โดนดากเปนเรื่องธรรมดา การสูญเสียและพลัดพรากกเปนธรรมดา สามีไป
มีใหมก็ธรรมดา ลูกไมดีก็เปนธรรมดาของทุกชีวิต ใครๆ ก็เจอ แตท่มันไม 
ี
ธรรมดา เพราะเราเอาความ “เกลียด” ไปใส เอาความ “รับไมได” ไปใส จาก

เรื่องจริงที่ธรรมดาก็กลับกลายเปนไมธรรมดา

คนธรรมดาจะเริมไมธรรมดา เม่อความเปนธรรมดาแหงชีวิต เอา
ื
่


่
ื
อารมณแหงตัวตนเขาไปใสและแบงชอบ ชัง ดังนันเมอรักมากจึงกลายเปน
้
เจ็บ เกลียดมากจึงกลายเปนทุกข หลงมากจึงกลายเปนความผิดพลาด

สิ่งที่มันเปนธรรมดาที่เรายอมรับ มันจึงกลายเปนเรื่องไมธรรมดา
ื
่
ุ
็

ั
แตถาเมอเราอยูกบใคร ทกคนกธรรมดา เราจะไมทุกข ผิดพลาด

ํ
ื
้

ั
่
เจ็บปวด กบใคร ฉะนันมนุษยทุกขเพราะนําอารมณไปยึดถอ จึงทาใหเรือง

ธรรมดาที่เราควรจะเขาใจกลับไมเขาใจ
่
ั
ี



่

ฉะนันเมอของเกยว ไมยึดมนไดไหม แคอยูรวมกันและทําหนาทของ
ี
่
้

่
ื
ตัวเองใหดีที่สุด อยาไปคาดหวังเพราะทุกคนเปนดังหวังไมได เราเปลี่ยนใคร

ไมได เราแกใครไมได เราโทษฟาโทษดินไมได เราดาผูคนก็ไมได แตหนาท ี่


ที่เราทําได เรียกวา ปฏิบัติธรรม คือ หันกลับมารักษาใจตัวเอง
็
มนุษยในปจจุบัน พอเห็นใครไมดีใครผิดกตอวา เราปฏิบัติธรรมไมใช

ี
ี
ิ
ี
มีหนาท่ไปเก็บข้ของใคร แตเราปฏิบัติธรรมเพ่อเช็ดข้แลวเอาไปท้ง ถาเขา
ื
ี
ทําไมดี เราก็ชวยเช็ด เราก็ชวยลาง เราก็คือผูท่กลาปฏิบัตธรรมและกลาท ี ่
ิ
ิ
่
ี
ี
ํ


จะแสดงออกใหโลกรูวาคนดๆ ก็ยังมอยู ไมใชคนทคอยจะเหยียบซาเตมคน
้
ี
ที่ทําผิด และไมใชคนที่ทําอะไรแลวทิ้งขี้ใหคนอื่นเขาตองตามเก็บ