Page 222 - OVD59ALLForEbook_Neat
P. 222
้
ุ
รวมพระโอวาทชันประชุมธรรมป พทธศักราช ๒๕๕๙ ๒๑๕
การเรียนรูธรรมคือการเขาใจเรืองราวของคน ของโลกในความเปน
่
้
ี
ี
จริง อาจารยขอบอกบุญ อยาเหยียบย่ําซําเติมใครท่ทําผิด จงเรียนรูท่จะ
ี
ี
ิ
ิ
ื
้
เขาใจดวยสตและยอมรับความจริง และเม่อนันศษยจะไมมใครในโลกท่เรา
จะเกลียด หรือจะรักมากมาย เพราะไมมีใครดีแท และไมมีใครเลวจริง
ั
ั
อาจารยไมอยากใหศิษย มีโลภ โกรธ หลง การยึดม่นถือม่นตัวตนและ
ุ
ิ
มีอารมณรวม เพราะมันเปนบอเกดแหงความทกข และวิบากกรรมแหงการ
เวียนวายไมจบสิ้น
ไมมีใครอยากไดแลวรูพอ อยากไดแลวไมเบียดเบียนทํารายผูอน
่
ื
แลวไมผิดศีลผิดธรรม เวลาเราโลภแลวจะหลง พอหลงแลวก็จะทําอะไรได
ั
ท้งนั้น ไมวาจะเปนถกหรือผิดและยังเปนตนเหตแหงวิบากกรรมและการ
ุ
ู
ี
่
้
เวียนวายทไมจบสิน ฉะนั้นกอนจะมีความโลภ โกรธ หลงหรืออยากไดอะไร
คิดใหดีๆ เพราะพระพุทธะสอนไววา ความเกิด ความแก ความเจ็บ ความ
ตายเปนทุกข การพลัดพรากจากสิ่งท่รักเปนทุกข การทนอยูกับสิ่งท่ไมรัก
ี
ี
่
ั
ี
ั
เปนทุกข แตยอดของทุกขท้งมวลท่ลวนเปนตนเหตุแหงทุกขคือการยึดมน
ถือมั่นในตัวตน ในสังขารตน
ั
ั
การที่มนุษยอยูรวมกน ถาเราอยากฝกฝนปฏิบัติธรรมแลวอยูดวยกน
อยางไมมีกรรม ไมมีการเบียดเบียนกัน ตองปฏิบัติคุณธรรมตอกัน
นั่นคือกบพอแมใหรูปฏิบัตกตญ กบเพอนมความซ่อตรงจริงใจ ตอ
ั
ื
ื
ั
่
ั
ู
ิ
ี
หนาที่มีความรับผิดชอบไมโกง ไมเอาเปรียบ เมื่อเปนพี่รูจักรักนอง เปนนอง
ื
รูจักใหเกียรติพ่ เปนอาจารยเปนผูใหญตองรูจักมีเมตตาตอผูอ่น ถาทําได
ี

