Page 103 - เพชรพระอุมา เล่ม 1
P. 103

103



                            “ผมบอกไมถูกครับนายหญิง  ที่ผมเขารวมรบเปนทหารกะเหรี่ยงอิสระในครั้งนั้น  ก็

                   เปนไปตามหนาที่จําเปนเทานั้น  ผมไมไดคิดเปนศัตรูกับใคร  แทจริงไมไดมีอุดมการณอะไรยึดมั่น
                   แรงกลาพอที่จะสังหารชีวิตมนุษยชนิดที่มองเห็นกันซึ่งๆ หนาไดลงคอโดยไมจําเปน ผมเพียงแตถูก

                   บังคับใหรบเทานั้น อีกอยางหนึ่งเทาที่ผมสืบทราบมากอน ผูกองเปนคนดีมาก”

                            “ดียังไง?”
                            หลอนซักอยางนึกสนุก  โดยที่ผูถูกลาวขวัญถึง  นอนกรนอยูเบื้องหนาเมหือนจะไมรูสึก

                   ตนวา มีใครมายืนสนทนาค้ําศีรษะอยู เสียงกรนของเขาไดระดับอยูเหมือนเดิม

                            “ผูกองเปนคนยุติธรรม   และมีวาจาเปนสัจจะนานับถือ   ไมโมโหรายทารุณเหมือน

                   นายตํารวจตระเวนชายแดนบางคน ตํารวจเหลานั้นแมจะเพียงสงสัยวาใครเปนสายของโจรกะเหรี่ยง
                   ก็จะยิงทิ้งทันที  หรือมิฉะนั้นก็ทําทารุณ  ไมเพียงแตพวกกะเหรี่ยงผูชายเทานั้น  มันเดือดรอนไปถึง

                   หมูบานกะเหรี่ยงที่เปนผูหญิงดวย ผูกองไมเคยทําอยางนั้น ใครจํานนยอมแพ ผูกองก็จะจับโดยดีไม

                   เคยฆา ใครบริสุทธิ์ไมเกี่ยวของกับกองโจร ก็จะไตสวนแลวปลอย ไมเคยอสัตยหลอกลวงกะเหรี่ยง

                   คนใด ในครั้งนั้นผูกองไมเคยรูจักผม แตผมสืบทราบประวัติผูกองมาไดทุกระยะเปนอยางดี และผม
                   ก็มีโอกาสไดคุยกับผูกองในวันกอนหนาที่จะเขาตีคายหมีดํา  ผมเตือนใหผูกองทราบวา  คายจะถูก

                   โจมตีดวยอาวุธหนักจากกําลังทหารโจรเปนกองพัน  แตผูกองไมเชื่อผม  เพื่อนของผูกองคนหนึ่งชัก

                   ปนจะยิงผมทิ้ง  โดยอางวาผมจะตองเปนสายโจร  แตผูกองเปนคนหามไว  และไลผมไป  ผูกองก็
                   ชวยชีวิตผมไวเหมือนกัน”

                            “ฮือม...”

                            หญิงสาวครางพยักหนาชาๆ  ยิ้มละไมอยูในสีหนา  สายตาจับนิ่งอยูที่ใบหนาอันคมสัน
                   ของหนุมกะเหรี่ยงผูลึกลับ

                            “ก็เรียกวาตางคนตางเคยมีบุญคุณตอกันมากอนนะ  แตฉันสังเกตดูตั้งแตวันแรกที่เธอมา

                   ขอสมัครเดินทางไปกับเราแลว  เขาทาจะไมไวใจเธอนัก  แตเปนเพราะเกรงใจพี่ชายของฉัน  จึงตอง
                   รับเธอไว”

                            แงซายหัวเราะออกมาอีก เปนหัวเราะที่บริสุทธิ์เปดเผย

                            “ผูกองเปนคนฉลาดและรอบคอบมากครับ นายหญิง สัญชาติเสือยอมจะไมยอมไววางใจ

                   สิ่งใดเปนอันขาด  ถึงในขณะนี้ผูกองก็ยังไมไวใจผมสนิทนัก  ผูกองทําถูกแลวครับ  แตผมถือความ
                   บริสุทธิ์ใจเปนที่ตั้ง  ถาผมทุจริต  ผมก็ไมกลาเขามาเผชิญหนาเขา  ผมรูวาไมมีวันจะหลีกหลบซอน

                   ความทุจริตไวไดจากสายตาอันคมยิ่งกวาพญาเหยี่ยวของเขา”

                            หญิงสาวยักไหล
                            “รูสึกวาเธอจะศรัทธาเชื่อมั่น และเกรงเขาเหลือเกินนะ”









                   [E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
   98   99   100   101   102   103   104   105   106   107   108