Page 103 - เพชรพระอุมา เล่ม 1
P. 103
103
“ผมบอกไมถูกครับนายหญิง ที่ผมเขารวมรบเปนทหารกะเหรี่ยงอิสระในครั้งนั้น ก็
เปนไปตามหนาที่จําเปนเทานั้น ผมไมไดคิดเปนศัตรูกับใคร แทจริงไมไดมีอุดมการณอะไรยึดมั่น
แรงกลาพอที่จะสังหารชีวิตมนุษยชนิดที่มองเห็นกันซึ่งๆ หนาไดลงคอโดยไมจําเปน ผมเพียงแตถูก
บังคับใหรบเทานั้น อีกอยางหนึ่งเทาที่ผมสืบทราบมากอน ผูกองเปนคนดีมาก”
“ดียังไง?”
หลอนซักอยางนึกสนุก โดยที่ผูถูกลาวขวัญถึง นอนกรนอยูเบื้องหนาเมหือนจะไมรูสึก
ตนวา มีใครมายืนสนทนาค้ําศีรษะอยู เสียงกรนของเขาไดระดับอยูเหมือนเดิม
“ผูกองเปนคนยุติธรรม และมีวาจาเปนสัจจะนานับถือ ไมโมโหรายทารุณเหมือน
นายตํารวจตระเวนชายแดนบางคน ตํารวจเหลานั้นแมจะเพียงสงสัยวาใครเปนสายของโจรกะเหรี่ยง
ก็จะยิงทิ้งทันที หรือมิฉะนั้นก็ทําทารุณ ไมเพียงแตพวกกะเหรี่ยงผูชายเทานั้น มันเดือดรอนไปถึง
หมูบานกะเหรี่ยงที่เปนผูหญิงดวย ผูกองไมเคยทําอยางนั้น ใครจํานนยอมแพ ผูกองก็จะจับโดยดีไม
เคยฆา ใครบริสุทธิ์ไมเกี่ยวของกับกองโจร ก็จะไตสวนแลวปลอย ไมเคยอสัตยหลอกลวงกะเหรี่ยง
คนใด ในครั้งนั้นผูกองไมเคยรูจักผม แตผมสืบทราบประวัติผูกองมาไดทุกระยะเปนอยางดี และผม
ก็มีโอกาสไดคุยกับผูกองในวันกอนหนาที่จะเขาตีคายหมีดํา ผมเตือนใหผูกองทราบวา คายจะถูก
โจมตีดวยอาวุธหนักจากกําลังทหารโจรเปนกองพัน แตผูกองไมเชื่อผม เพื่อนของผูกองคนหนึ่งชัก
ปนจะยิงผมทิ้ง โดยอางวาผมจะตองเปนสายโจร แตผูกองเปนคนหามไว และไลผมไป ผูกองก็
ชวยชีวิตผมไวเหมือนกัน”
“ฮือม...”
หญิงสาวครางพยักหนาชาๆ ยิ้มละไมอยูในสีหนา สายตาจับนิ่งอยูที่ใบหนาอันคมสัน
ของหนุมกะเหรี่ยงผูลึกลับ
“ก็เรียกวาตางคนตางเคยมีบุญคุณตอกันมากอนนะ แตฉันสังเกตดูตั้งแตวันแรกที่เธอมา
ขอสมัครเดินทางไปกับเราแลว เขาทาจะไมไวใจเธอนัก แตเปนเพราะเกรงใจพี่ชายของฉัน จึงตอง
รับเธอไว”
แงซายหัวเราะออกมาอีก เปนหัวเราะที่บริสุทธิ์เปดเผย
“ผูกองเปนคนฉลาดและรอบคอบมากครับ นายหญิง สัญชาติเสือยอมจะไมยอมไววางใจ
สิ่งใดเปนอันขาด ถึงในขณะนี้ผูกองก็ยังไมไวใจผมสนิทนัก ผูกองทําถูกแลวครับ แตผมถือความ
บริสุทธิ์ใจเปนที่ตั้ง ถาผมทุจริต ผมก็ไมกลาเขามาเผชิญหนาเขา ผมรูวาไมมีวันจะหลีกหลบซอน
ความทุจริตไวไดจากสายตาอันคมยิ่งกวาพญาเหยี่ยวของเขา”
หญิงสาวยักไหล
“รูสึกวาเธอจะศรัทธาเชื่อมั่น และเกรงเขาเหลือเกินนะ”
[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)