Page 209 - เพชรพระอุมา เล่ม 1

209

ไชยยันตกัดริมฝปาก เอามือทั้งสองลูบกับขากางเกง เช็ดเหงื่อแลวลุกขึ้นนั่งคุกเขา โดยตั้ง

เขาขึ้นขางหนึ่ง อีกขางหนึ่งยันพื้นในทานั่งยิงมาตรฐานอันถนัดที่สุด วางขอศอกรองรับกระโจมมือ
ของปนไวบนเขาขางที่ตั้งไว กอนที่เขาจะเล็งในศูนยกลอง รพินทรก็บอกมาวา

“นัดแรกจะถูกหรือผิดไมตองคํานึงถึงนะครับ ซ้ํานัดสองทันที กอนที่ฝูงของมันจะเตลิด

โอกาสเราจะยิงไดเพียงสองนัดเทานั้น ก็ตองยิงใหครบ ผมจะคอยดูผลการยิงใหจากกลองนี้เอง”

อดีตนายพันตรีทหารใหญพยักหนา แลวหลับตาซายเล็งขวาตามกลอง 500 เมตรเศษๆ

ระยะนี้จัดวาไกลพอดูสําหรับศูนยเปด แตสําหรับศูนยกลองที่มีกําลังขยายสี่เทาที่ติดอยูกับ .300 เว
เธอรบีแม็กนั่ม กระบอกนี้ เปนระยะฉกรรจทีเดียว โดยเฉพาะอยางยิ่ง เมื่อมีโอกาสไดเล็งอยาง

ประณีตโดยไมมีการรีบรอนฉุกละหุกเชนนี้

ไชยยันตเล็งไปทางเจาสีโตนดตัวใหญที่สุด ลักษณะจะเปนจาฝูง ซึ่งหันดานขางอันเปน
เปาใหญให ทุกคนสะกดกลั้นลมหายใจและเอาใจชวย ครั้นแลว .300 แม็กนั่ม ก็แผดระเบิดขึ้นดวย

เสียงแหลมหนักแนน สะทอนกลับไปทั้งทุงและชายดง เสียงกระสุนที่วิ่งแหวกอากาศไปดวย

ความเร็วสูง ไดยินถนัดชัดเจนในความโลงวางเชนนี้
รางทะมึนมหึมาของเปาหมาย กระโดดตัวลอยขึ้นไปบนอากาศ ยกขาหนาทั้งสองขึ้น

แลวรวงลงไปหงายทอง ดิ้นตะกุยตะกายอยูกับพื้น ฝุนคลุงเห็นชัดกับทุกสายตาที่เพงเฝามองอยู ไชย

ยันตยังไมทันจะเล็งเห็นดวยซ้ําวา เปาหมายการยิงของเขาเปนอยางไร แตปฏิบัติตามคําแนะนําของ

จอมพรานอยางเครงครัดกระชากลูกเลื่อนโดยเร็ว สลัดปลอกเกาทิ้ง ยัดลูกใหมแทนที่ แลวเล็งใน
ขณะที่วัวทั้งฝูงยังยืนเบิ่งดวยความตกใจ นัดที่สองของเขาระเบิดซ้ําออกไปอีกติดตอกันอยางรวดเร็ว

ผลของการยิงนัดที่สอง จะเปนอยางไรยังไมทราบแน แตวัวแดงทั้งฝูงเริ่มแตกฮือออกไม

เปนขบวน วิ่งกันฝุนตลบ บายหนากระเจิงเขาไปในปาไผใกลๆ ราวกับพายุพัด เสียงไชยยันตรอง

“วา” ออกมาดังลั่น เพราะเขาใจวานัดที่สองของเขาพลาด แตแลวก็เอะอะออกมาอีกอยางประหลาด
ใจระคนยินดี เมื่อเห็นตัวหนึ่งในจํานวนของฝูงนั้น ที่กําลังควบโขยกอยูกลางหมูทรุดขาหนาลง ลม

กลิ้งไปกับพื้นดวยความแรง มันพยายามที่จะตะกายลุกขึ้นวิ่งตอไปอีกสองสามกาว ก็ลมตะแคงลง

ไปอีก ชูคอ สงเสียงรองดังกองไดยินมาถึงอยางถนัด สวนตัวแรก บัดนี้นอนกองนิ่งสงบไปแลว
“อยูทั้งสองตัวเลยครับ เจานาย”

เสยรองลั่นออกมาอยางดีใจ และดารินก็ลุกขึ้นกระโดดรองเอ็ดออกมาอยางลืมตัว ไชย

ยันตยิ้มแปนออกมาได รพินทรแตะที่ปกหมวกแสดงคารวะดวยสีหนายิ้มๆ แลวสงมือมาใหจับ
“เยี่ยมยอดวิเศษสุดครับ คุณไชยยันต ยังงี้คุณชายอายแนๆ ไมเสียแรงที่อยากจะยิงวัวมา

เปนเวลานาน นัดละตัวเลยนะครับ ผมขอคํานับ แสดงความยินดีดวย”

“ผมวานัดที่สองมันฟลุกมากกวา เพราะยังไมทันจะจับเปาถนัด ผมก็เหนี่ยวโปงออกไป

อยางตะลีตะลาน กลัวมันจะเผนเสียกอน ทีแรกก็นึกวาผิดเหมือนกัน เพราะเห็นมันควบตะบึงกัน

ใหญ แตเอะ ไหงอีกตัวหนึ่งถึงมวนลงไปไดก็ไมรู”

[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)