Page 212 - เพชรพระอุมา เล่ม 1

212

ดวยคมหอก เฉียดเนื้อของไชยยันตไปอยางหวุดหวิด ไชยยันตเหนี่ยวขอพากายเขยิบสูงขึ้นไปอีก

ดวยความเร็วชนิดที่ตนก็ไมเชื่อมากอนวา จะสามารถทําไดในเวลาปกติ
ไชยยันตปลอดภัยแลว จากวินาทีดับจิตนั้น โดยอาศัยความสุงของมะขามปอมตนนั้นชวย

ชั่วคราว

เจาวัวบาเลือดแวงกลับ ดวยพลังสุดทายแหงชีวิตของมัน แลวก็กระโจนเขาปกหัวใส
ตนมะขามปอม เสียงดังสนั่นสะเทือนโยกไปหมดทั้งลําตน ปานวาจะขาดยับลงมาดวยพลังแรง แต

ไชยยันตมือเหนียวแนนพอที่จะทรงตัวไวได ถาหากตนมะขามปอมไมขาดวินาศลงเสียกอน

รพินทร ไพรวัลย จําไมไดเหมือนกันวาเขาลั่นกระสุนออกไปกี่นัด จากไรเฟลในมือ มัน

เปนการยิงที่ฉุกละหุกที่สุด เพื่อจะชวยชีวิตนายจางไวในวินาทีวิกฤตินั้น กระสุนของเขาเขา
เปาหมายทุกนัด แตไมเขาที่สําคัญพอที่จะยับยั้งความบาดีเดือดของเจาวัวลําบากตัวนั้นไดอยาง

เฉียบขาด พลังมหาศาลอันเปนวาระสุดทายของชีวิตสัตวปาดุรายมีอยูโดยธรรมชาติของมันทุกตัว

ไป ในอันที่จะแกแคนตอบแทนศัตรู

ลมหายใจของมันยังมี มันยังไมยอมลม!
.30-06 ในมือของเขาเล็กไปเสียแลวสําหรับการชารจของเจาวัวแดงตัวนั้น ตราบใดก็

ตามที่เขาไมสามารถจะสงกระสุนเขาเจาะไขสันหลัง หรือสมองของมันไดอยางเฉียบขาด

พอไชยยันตรอดตัวไปไดอยางหวุดหวิด มันก็ปรี่ดิ่งเขาใสเขาเปนอันดับที่สอง ในระยะที่

ประจันหนากันอยางกระชั้นชิด เพราะเขาวิ่งตามหลังมันมาระยะสวนหนากันเพียงแคนี้
รพินทรเคยยิงสัตวชารจทุกชนิดดับจิตดาวดิ้นมาแลวทุกตัวไป แตคราวนี้มันกรรมสิ้นดี

วินเชสเตอร .30-06 คูชีพประจํามือของเขา กระสุนเกลี้ยงฉาดไปเสียแลวจากแมกกาซีนในตัวปน ถา

เขาควักจากกระเปาขึ้นมาบรรจุใหม ก็แปลวารางของเขาแหลกเหลวกอนที่จะบรรจุทัน
จอมพรานเผนหวือออกไป ลักษณะเดียวกับการวิ่งของไชยยันตเมื่อครูนี้ ผิดกันแตวา การ

วิ่งของเขาคลองแคลวชํานาญและมีสติกวา พอหันหนาออกผละวิ่ง เขาก็ตองใจหายใจคว่ําอีกครั้งที่

เห็นดารินยืนถือปนสั้นเกๆ กังๆ อยูกลางทุง สกัดทิศทางดานหนาที่เขากําลังเผนไป หลอนคงจะวิ่ง
ตามหลังเขามาเมื่ออึดใจนี้เอง และบัดนี้มัวตะลึงทําอะไรไมถูกเมื่อเห็นเขาเปนฝายวิ่งหนีเจาวัวตัว

นั้นอีกทีหนึ่ง

“หลบไปที่ตอไมเดิมนั่น เร็ว! อยามัวยืนอยูอยางนั้น”
เขารองบอกออกไปสุดเสียง

หลอนมีสติรับทันตอเหตุการณฉุกเฉินไดดีพอใช ขณะที่เขาวิ่งตรงเขาไปที่หลอน เห็น ม.

ร.ว.หญิงดารินยกปนสั้น .357 ในมือของหลอนขึ้นลั่นไกเปรี้ยงออกไปนัดหนึ่ง แลวก็หันกลับวิ่ง

หมวกหลุดผมกระจายวอน เผนเขาไปทรุดหมอบกําบังอยูหลังตอไมอันเดิม แลวปนในมือก็กึกกอง
ขึ้นอีกนัด รพินทรไดยินเสียงหัวกระสุนเจาะเกราะของปนสั้นแม็กนั่มของหลอนโฉบเฉี่ยวเหนือ

[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)