Page 211 - เพชรพระอุมา เล่ม 1

211

ทั้งสามเดินลงจากเนิน ตัดทุงตรงไปอยางรวดเร็วเรียงเปนหนากระดาน ไชยยันตเหวี่ยง

ปนขึ้นสะพายบาตามสบายโดยเห็นวาไมจําเปนที่จะตองใชปนอีกแลว เพราะเจาวัวตัวหลังที่เขายิง
ลมชูคออยูนั้น บัดนี้เอาหัวซบลงดินลงไปแลว จากระยะที่มองเห็นไกลๆ ตรงขามกับรพินทร ซึ่ง

ปลด .30-06 ออกจากบาลงมาถือในลักษณะเตรียมพรอมเมื่อตางเดินใกลเขามาเปนลําดับ สายตาของ

พรานใหญจับนิ่งอยูที่เจาสีหมอใหมเขาโงงเปนเงางามตัวนั้นไมกะพริบอยางฉงน

ไชยยันตกับดาริน เดินเคียงคูเขามาพรอมทั้งพูดคุยกันอยางสบาย โดยไมมีการระมัดระวัง
อยางใดทั้งสิ้น ความเอะใจของรพินทรทวีขึ้นเมื่ออีกประมาณ 70 เมตรจะถึงตัวเจาวัวแดงตัวมหึมาที่

เอาจมูกซุกดินอยู เขาเห็นดวงตาทั้งคูของมันเบิกโพลงเบิ่งออกมา และไดยินเสียงหายใจฟดหนักๆ

จนฝุนบริเวณใกลเคียงจมูกของมันปลิววอนขึ้น

พรานใหญชะงักกึก กางแขนทั้งสองปาดสกัดไชยยันตและดาริน ผูเดินขนานเขาอยูทั้ง
ซายขวาไว ครั้นแลวพริบตานั้นกอนที่เขาจะเคลื่อนไหวอยางไรตอไป เจาวัวปาซึ่งนอนหมอบเอา

จมูกซุกดินอยูตัวนั้น ก็เผนโผนขึ้นยืนทะมึนทั้งตัวราวกับปาฏิหาริย แลวก็หอลิ่วตรงเขามาอยาง

รวดเร็วอยางบาเลือดไมนาเชื่อ...เกินกวาที่ทั้งไชยยันตและดารินจะคาดคิดถึง
“หลบ!! เร็ว!!”

รพินทรตะโกนสุดเสียง ทามกลางความตะลึงพรึงเพริดของทั้งสองและพรอมกันนั้น เขา

ก็ผลักไชยยันตเปนการกระตุนเตือนภาวะตะลึงใหเซผงะไปทางขวา ขณะเดียวกันก็กระชากเอวของ
ม.ร.ว.หญิงดาริน วราฤทธิ์ ลมกลิ้งเขาไปหลบกําบังอยูหลังตอไมใหญ ตัวเขาเองก็มวนเปนลูกขนุน

เขาไปดวยพรอมๆ กัน

ไชยยันตมาไดสติเมื่อถูกรพินทรผลัก ขณะนั้น เจาวัวปาพุงเขาอันแหลมโงงของมันลิ่วเขา

มาใกลเขาในระยะไมเกิน 20 เมตร มันสายไปเสียแลว ในการที่จะสลัดไรเฟลออกจากบา อดีตนาย
พันตรีทหารปนใหญหันหลังกลับ วิ่งอยางไมคิดชีวิต เบื้องหนาของเขามีตนมะขามปอมใหญตน

หนึ่งยืนตระหงานโดดเดี่ยวอยู เขาโกยอาวตรงไปยังตนมะขามปอมตนนั้น ในขณะที่เบื้องหลังวัวปา

บาเลือดกวดกระชั้นเขามาโดยวิ่งผานรางของรพินทรกับดาริน ซึ่งหลบฉากเขาหาตอไมอยาง

หวุดหวิด ไชยยันตเปนเปาหมายที่เดนกวา และมันหมายกวดไชยยันตมากกวาที่จะแวงกลับมายัง
รพินทรและดาริน ซึ่งมันวิ่งถลําเลยมาแลว

รพินทรใจหายคว่ํา เขาเผนขึ้นยืนในพริบตานั้น .30-06 ในมือแผดระเบิดกึกกอง ตามหลัง

เจาวัวปาบาเลือดพรอมกันเขาก็วิ่งตามหลังมันไปดวย ตะโกนบอกไชยยันตลั่นทุง
“พยายามขึ้นตนไม ขึ้นตนไมใหได ทิ้งปนกอน อยาหันกลับมายิง”

ไชยยันตมีสติพอที่จะไดยินเสียงตะโกนของเขา สลัด .300 แม็กนั่มอันเกะกะออกจากบา

ทิ้ง ในขณะที่วิ่งสุดฝเทากระโจนขึ้นเกาะกิ่งมะขามปอม โหนตัวขึ้นไปดวยกําลังวังชาของผูที่รักชีวิต
เจาวัวปาก็พุงเขาถึงโคนมะขามปอมในเสี้ยววินาทีนั้น มันกระโจนสะบัดเขาอันโงงแหลมเต็มกําลัง

บาดีเดือด กระชากกางเกงเดินปาบริเวณขาของอดีตนายทหารหนุมขาดควากติดปลายเขา ราวกับฉีก

[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)