Page 218 - เพชรพระอุมา เล่ม 1

218

“ถาเหนื่อยมากก็เห็นจะแยเหมือนกันครับ แตเทาที่ปรากฏมา ผมมักจะยิงสัตวในระหวาง

ที่เดินไมเกิน 7-8 ชั่วโมงติดตอกัน และในระยะเวลาเดินเพียงแคนี้ สําหรับผมไมเหนื่อยเกินไปนัก”

พอขึ้นชั่วโมงที่สาม กําลังของไชยยันตก็เริ่มอยูตัว เขากาวขาออกเดินในลักษณะ
เครื่องจักร ความเมื่อยลาเปลี่ยนมาเปนความชาไปเสียแลว รพินทรหมั่นสอบถามและชวนคุยเปน

เพื่อนอยูตลอดเวลาและชะลอฝเทาให ไมใชวิธีเดินรุดหนาไปเบื้องหนาเหมือนแตแรก

“เอาละ ทีนี้ถึงไหนก็ถึงกัน ผมอยูตัวแลว กลัวอยางเดียวเทานั้น พอถึงที่พักผมจะกาวขา

ไมออกเสียเทานั้น”
ไชยยันตพูดยิ้มๆ เปลี่ยนปนสลับมาสะพายอีกไหลหนึ่งเพราะไหลขางเดิมลาเต็มทน

“ไมเปนไรครับ ผมมียาวิเศษที่จะชวยคุณไชยยันตไดอยางชะงัดในเรื่องนี้ เปนยาตาม

ทฤษฎีของพรานปาพื้นเมือง ดื่มสักอึกสองอึกเทานั้น รับรองวากําลังวังชากลับคืนมาเหมือนเดิม ไม
มีการเมื่อยขบหรือเปนตะคริวแนนอน พอรุงเชาก็เดินตัวปลิวไดอีก ผมจะใหคุณไชยยันตเมื่อถึง

แคมปของเรา”

“ยาอะไร?”

“เถอะครับ แลวคอยรู เราทํากันเดี๋ยวนั้น กินกันเดี๋ยวนั้นเลย ตัวยาหาเอาจากในปานี่แหละ

เพราะที่อื่นเราก็คงหาไมได”
รพินทรอมยิ้ม

“วาแตคุณไชยยันตจะกินไดหรือเปลาเทานั้น”

“ความจริงผมกินอะไรไดแทบทุกชนิด ที่มนุษยเขากินกันได”
“ถางั้นก็สบายเลยครับ”

จากปาโปรงที่สลับไปกับทุง เริ่มจะกลายเปนปาทึบขึ้นเปนลําดับ อากาศรมรื่นมาตลอด

พอหาโมงเย็นก็ถึงปากหุบในระหวางชองเขาสูง ละอองฝนโปรยปรายลงมาบางๆ ชวยใหเกิดความ
ชุมชื้น สะดวกในการเดินยิ่งขึ้น ตลอดเวลาดารินนั่งอยูบนแอกเกวียน ไมไดลงมารวมเดินอยูดวย

รองรอยของการเดินผานลวงหนาไปกอนของขบวนเกวียนเชษฐา มองเห็นไดอยางถนัด

ในครั้งนี้ เพราะความรกชัฏของกิ่งไมและเถาวัลยในหุบ มีรอยถากถาง และตัดกิ่งไมเพื่อแหวกทาง

ใหเกวียนควายผานเขาไปได มันเปนการถากถางตัดพงเปนประเดิมครั้งแรก นับตั้งแตเริ่มออก
เดินทางมา ซึ่งเทากับเตือนใหไชยยันตและดารินรูสึกไดในทันทีวา การเดินทางเริ่มจะเขาสูใจกลาง

ดงลึกเขาไปเปนลําดับแลว เพราะหนทางเทาที่ไดผานมาแลวนั้น ยังมีทางพอที่จะใชขบวนเกวียน

เดินผานไปไดอยางสบาย ไมถึงกับบุกเบิกกันเหมือนเทาที่เห็นอยูในขณะนี้
รพินทรชะลอฝเทา ลงมาเดินรวมกลุมกับเกวียนที่บรรทุกเนื้อวัวปา แนะนําใหเคลื่อนที่

ตามรอยขบวนเกวียนของเชษฐาที่ลวงหนาไปกอน ระยะนี้เอง ม.ร.ว.หญิงดาริน จึงกระโดดลงจาก

[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)