Page 220 - เพชรพระอุมา เล่ม 1

220

“ผมคิดวาเราตามไปเงียบๆ ดีกวาครับ ประเดี๋ยวก็ทันกันเอง การใชเสียงปนโดยไมจําเปน

ในปาที่เรามีความสงคจะลาสัตวดวยนั้น มันไมสูจะเหมาะนัก ปาแตกเสียเปลาๆ”

ดารินพยักหนารับฟงโดยดี

ตรงตามที่รพินทรบอกไวทุกอยาง หลังจากนั้นอีกเพียง 10 นาที ทั้งหกคนและเกวียนหนึ่ง

คัน ก็เดินตามทางที่ถูกถางนั้นมาบรรจบกับดานชางที่ทอดขวางหนาอยู เปนถนนสายโลงเตียนกวาง

ถึง 8 เมตร ราวกับมีคนมาตัดเปนทางไว แตคดเคี้ยนเปนลอนคลื่นสูงต่ําผานไปในระหวางดงทึบทั้ง
สองดาน หนทางนั้นไมมีแมแตตนไมเล็กๆ จะงอกขึ้นใหรกตา คงมีแตใบไมแหงที่รวงหลนถมทับ

กันอยูราวกับจะปูไวเปนพรม การเดินสะดวกขึ้นกวาที่จะบุกบั่นตัดไปในพงรก

ดานชางระยะนี้ไมสามารถจะมองเห็นอะไรเบื้องหนาไกลเกินกวา 50 เมตร เพราะความ
สูงต่ําเปนลอนคลื่นของมัน ทางเรียบก็จริง แตการเดินตองออกแรงอยูตลอดเวลา เพราะระดับอันไม

เสมอ โดยเฉพาะอยางยิ่งเกวียนเทียมควาย ลูกหาบสองคนที่คุมอยูตองคอยดูแลชวยเหลืออยางเต็มที่

ตลอดเวลา

ขณะนั้น เข็มนาฬิกาขอมือของไชยยันตบอกเวลา 17.50 น. อากาศในดงเริ่มขมุกขมัวลง
แลว

ครั้นแลวทันทีนั้นเอง ทั้งหมดก็ไดยินเสียงปนแผดกึกกอง ดังขึ้นมาจากเบื้องหนาในระยะ

ที่ไมหางออกไปนัก มันลั่นขึ้นเปนนัดแรก จากนั้นก็แผดระงมสะทานไปทั้งดง ชนิดนับนัดไมถวน

ราวกับเกิดการตอสูกันขึ้นอยางขนานใหญ มันมีทั้งเสียงไรเฟล และลูกซองประสานกันฟงไมได
ศัพท

“เกิดเรื่องอะไรขึ้นแลว!”

เสียงปาแตกสะเทือน กิ่งไมหักครืนเหมือนถูกพายุระคนมากับเสียงรองแปรแปรนแซไป
หมด ไดยินตามมาอยางถนัดชัดเจน เปนคําตอบขอสงสัยของทั้งหกคนที่เดินตามมาเบื้องหลัง

ในขณะนี้ไดดีกวาคําอธิบายใดๆ อีกทั้งสิ้น นั่นก็คือ ขบวนของ ม.ร.ว.เชษฐา ซึ่งเดินลวงไปเบื้อง

หนา ไดเกิดสวนทางปะทะหนากับเจาของทางเดิมเขาใหเสียแลว

ชางทั้งโขลง!!

“หลบเขาหาโขดหินนั้นเร็ว มันอาจเลยผานมาทางนี้”
รพินทรออกคําสั่งเร็วปรื๋อ ไชยยันตกระชากขอมือหญิงสาววิ่งเขาไปหาโขดหินอันงอก

อยูระเกะระกะหมูหนึ่ง ริมทางใกลที่สุด เสยและลูกหาบทั้งสองคน ทิ้งเกวียนชั่วขณะเผนแยกยาย

เขาหาที่กําบัง

[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)