Page 68 - เพชรพระอุมา เล่ม 1

68

“คุณจะไมแนะนําใหเรารูลวงหนาเสียหนอยหรือ ถาเราไปนั่งหาง แลวชางมันเกิดยก

โขลงมาปวนเปยนอยูใกลหาง เราจะทํายังไงดี โดยเฉพาะอยางยิ่ง หางที่ใชขัดยิงสัตวก็เปนหางเตี้ยๆ
สูงจากพื้นดินไมมากเทาไหรนัก และก็ไมไดปลูกอยางแนนหนาอะไรเลย ชนิดที่มันเอาสีขางไถ

ทีเดียว ก็นาจะถลมลงมาแลว นั่งหางอยูหลายครั้ง ผมก็เสียวในเรื่องนี้อยูตลอดเวลา ภาวนาไมใหชาง

มันเขา โชคดีที่มันก็ไมเคยเขาในระหวางที่ผมนั่งอยูสักที”
“เทาที่ปฏิบัติอยู ถาชางมันบังเอิญเขามาปวนเปยนอยูใกลหาง และปนในมือของผมเล็ก

กวามัน ไมสามารถจะลมมันได ผมก็ใชวิธีนั่งสงบ มองดูมันเฉยๆ การมันเขามาใกลเรา แสดงวามัน

ไมไดเจตนา เพราะธรรมชาติของสัตวปาทุกชนิด ถาไดกลิ่นเรากอนแลว มันจะไมเขามาใกลเลย

นอกจากจะเผนหนีทันที เมื่อชางเขามาใกลหาง ก็แปลวามันไมรูวาเราอยูบนหาง มันจะพากันเดิน
ผาน หรือหากินกันตามปกติธรรมดาแลวก็จะไปเอง หรือถาขณะนั้นมันบังเอิญไดกลิ่นเรา มันก็จะ

เคลื่อนโขลงผละไปทันที ขอสําคัญที่สุดก็คือ อยาทําอะไรกระโตกกระตากใหมันตกใจเปนอันขาด

เพราะถามันตกใจตื่น เกิดวิ่งปนปวนขึ้น มันอาจวิ่งเขามาชนตนไมที่เราขัดหางอยู โดยที่มันไม

เจตนาก็ได สรุปแลววิธีปลอดภัยที่สุดก็คืออยาตกใจ ถาเห็นสัตวมันมีขนาดใหญกวาปนในมือ และ
ไมอยูในฐานะที่จะยิงมันไดก็เฉยเสีย อยาไปยิงมัน เกือบจะเปนเรื่องธรรมดาสําหรับผมทีเดียว ใน

การนั่งเฉยๆ มองดูโขลงชางเดินลอดใตหางของผมไป ชนิดที่สันหลังของมันหางจากใตหางที่ขัดไว

แควาเดียวเทานั้น”
“โอโฮ! ผมกลัววาผมจะไมใจเย็นเทาคุณรพินทรนะซิ เจอเขาอยางนั้นมีหวังตัวสั่นตกจาก

หางลงมาใหเหยียบเสียกอน”

ไชยยันตพูดอยางคนมีอารมณสนุก เปดเผย
“ขอทวงหนอยนะ นายพราน จะวาขัดคอก็วาเถอะ”

เสียงใสที่เงียบ ม.ร.ว.ดารินดังมา เขานึกวาหลอนนั่งหลับไปแลว ที่เกาอี้ยาวมีนวมรองตัว

นั้น แตที่ไหนไดเห็นลืมตาแจว
“เชิญครับ คุณหญิง ผมเกือบจะงวงอยูแลว ที่คุณหญิงเงียบจากการขัดคอไปตั้งนาน”

เชษฐากับไชยยันตหัวเราะกันขึ้นอีกในคําตอบของเขา หญิงสาวยิ้มแคนๆ สําเนียงและ

แววตาบอกชัดวาตองการรวนเขาอีก

“คุณบอกวาธรรมชาติของสัตวปาทุกชนิด ถาไดกลิ่นคนแลวจะไมเขาใกล หรือจะแปล
ใหชัดก็คือ สัตวปาจะตองหนีคนเสมอ ถางั้นเสือทําไมถึงเอาคนไปกินละ บางรายนอนอยูในแคมป

แทๆ มันยังยองมาคาบเอาไปเลย พวกหมีก็เหมือนกัน ฉันเคยไดยินไดฟงวา มันเขามารังควานคน

บอยๆ ชางในอินเดียก็เคยปรากฏวา ยกโขลงชางเขาทําลายหมูบานเสียทั้งหมู ยิ่งกวานั้นสัตวดุรายอีก
หลายประเภท พอเห็นคนเขาก็ปรี่เขาใสทันที โดยเห็นเปนเหยื่อโอชะไปเสียดวยซ้ํา”

พรานใหญหัวเราะในเสียงเรื่อยเฉื่อย อันเปนปกติธรรมดาของเขา กอนหนาการเซ็น

สัญญาจางนําทาง เขาไมเคยสนใจอะไรกับ ม.ร.ว.ดารินเลย แตเดี๋ยวนี้เขาจําเปนจะตองสนใจหลอน

[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)