Page 67 - เพชรพระอุมา เล่ม 1
P. 67

67



                            “ออ เขายิงกันแบบนี้เองนะหรือครับ”

                            ไชยยันตรองลั่นออกมา หนาตื่น หันไปมองดูเชษฐาผูฟงอยูอยางตั้งใจ
                            “ฉันเพิ่งจะรูจากคําบอกเลาของรพินทรเดี๋ยวนี้เอง  นั่นซิสงสัยอยูวา  เมื่อใชไฟฉายไมได

                   ถนัด  เขายิงกันไดยังไง  เลนยิงตามเสียงนี่เอง  และไอการยิงแบบนี้  มันตองใชความชํานาญอยางสูง

                   ทีเดียว”
                            “ฉันก็เคยบอกแกแลววาเปนปนลูกซองนะ  ความจริงมันใหผลมากที่สุดในการลาสัตวใน

                   ปาเมืองเรา  แกก็มัวแตคิดวาปนลูกซองเปนปนชั้นต่ํา  สูไรเฟลไมได  จริงละ  มันสูไรเฟลไมไดใน

                   อานุภาพการประหัตประหารระยะไกล  หรือตองการจะลมสัตวใหญ  แตมันก็ไดเปรียบไรเฟลในอีก

                   หลายๆ  ทางอยางที่คุณรพินทรบอกมาตะกี้นี้  สําหรับฉันถาจะมีปนใหถือไดเพียงกระบอกเดียวแลว
                   ฉันขอถือลูกซองแบบกึ่งอัตโนมัติบรรจุครั้งละหานัดดีกวาใหแบกดับเบิลไรเฟล  มันอุนใจที่สุดใน

                   การลาสัตว  หรือปองกันตัวในทุกสถานการณ  ถาไมคิดหวังจะไปรบกับชางหรือโรมรันกับแรด

                   กระทิง”

                            เชษฐากลาว รพินทรสนับสนุนมาวา
                            “ถูกของคุณชายแลวครับ  คุณไชยยันต  ปนลูกซองที่เราพิจารณากันวาเปนปนพื้นบาน

                   ธรรมดานี่แหละ ความจริงมีประโยชนที่สุดถาหากเราจะเลือกใชใหถูกกับสถานการณ ถาเราเกรงไป

                   วาในเกมเสี่ยงอันตราย  อันหมายถึงจะตองยิงซ้ําในวงกระสุนที่มากกวาสองนัด  แทนที่เราจะใชแฝด
                   เราก็เลือกใชแบบกึ่งอัตโนมัติหรือแบบปมแอ็คชั่นเสีย  เพื่อใหมันบรรจุกระสุนไดมากกวานั้น  สัตว

                   ปาเมืองไทยที่ลมตายอยูทุกวันนี้ 90  เปอรเซ็นตตายดวยลูกปนลูกซองทั้งนั้น  ปาเมืองเราเปนปาทึบ

                   การยิงสัตวเรายิงกันในระยะไมหางเกินไปนัก   ซึ่งในระยะอยางวานี่   ลูกซองมีอํานาจในการ
                   ประหัตประหารไดพอเพียงทีเดียว ยกเวนสัตวหนังหนาเพียงไมกี่ประเภท”

                            ไชยยันตยักไหล

                            “สําหรับผมไมรูเปนยังไง   ผมถือวาปนลูกซองควรจะเปนปนที่ยิงสัตวมีปกอยางเดียว
                   เทานั้น เวลาเขาปาลาสัตวใหญ ผมไมเคยถือลูกซองเลย”

                            “เพราะฉะนั้นนะซิ  ในเวลากลางคืนแกจึงไมเคยยิงอะไรไดเลย  เพราะมัวแตมะงุม  มะงา

                   หรา หาศูนยปนไมพบ สัตวมันเผนหนีเสียกอน”

                            “ทาจะจริงแฮะ  ไปคราวนี้ตองลองใชลูกซองนั่งหางในเวลากลางคืนอยางคุณรพินทรวา
                   บาง ปญหามีอยูวา ถาชางมันเขามารื้อหางที่นั่งอยู...”

                            “ในปา ยอมจะมีอันตรายทุกฝกาวยางแหละครับ และคนที่รักในการผจญภัยเทานั้นที่นิยม

                   เที่ยวปา  ซึ่งตองยอมรับรูลวงหนาแลววามันเต็มไปดวยการเสี่ยง  ตอใหคุณถือ .600  ไนโตรเอกซ
                   เปรส ถาชางมันจงใจยกขบวนเขารื้อหางของคุณจริงๆ คุณก็ไมมีทางจะยับยั้งมันไวได ผมเองเคยลม

                   ชางมานับครั้งไมถวน ในขณะเดียวกันก็เคยวิ่งหนีชางปาราบมาแลวนับครั้งไมถวนเหมือนกัน”

                            พรานใหญกลาวดวยเสียงเรียบๆ



                   [E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
   62   63   64   65   66   67   68   69   70   71   72