Page 131 - Als doden een gezicht krijgen_Het DVI Team

DVI 16-10-2007 09:42 Pagina 131

Het DVI heeft de zaak toen verder in handen genomen. Zij
zijn op zoek gegaan naar vergelijkend materiaal bij de verdwe-
nen vrouw thuis. Via de ante-mortemgegevens die ze daar von-
den en de post-mortemgegevens die ze hadden kunnen vinden
op het lichaam in het water, hebben ze het vermoeden van de
buurvrouw en de dochter van de verdwenen vrouw kunnen be-
vestigen. Diezelfde week nog kreeg onze dame officieel een naam.
Het was een oudere vrouw die, ruim negen jaar eerder, op een
stormachtige avond nog een boodschap was gaan doen en die
nooit naar huis was teruggekeerd. We konden ons bijna voor-
stellen hoe ze, worstelend met de wind en de regenvlagen, via het
jaagpad naast het kanaal een snelle weg naar huis had gezocht.
Hoe ze, door een windvlaag of door onoplettendheid, van de weg
was geraakt. Uiteindelijk was ze in het water beland en daar ver-
moedelijk verdronken. Een zoektocht in het water heeft later
trouwens haar fiets opgeleverd.
Dat niemand van de officiële instanties een belletje heeft ho-
ren rinkelen, hoeft niemand te verwonderen als we het klimaat
in die tijd even bekijken. Negen jaar voor het lijk door de bag-
gerwerkers is bovengehaald, in 1993, bestond ook de Cel Vermis-
te Personen nog niet. Er waren geen centrale lijsten van verdwij-
ningen, van Dutroux was nog geen sprake. Wie naar de politie
trok om de verdwijning van een volwassene te melden, werd met
één zinnetje naar huis gestuurd: volwassenen hebben het recht
om te verdwijnen.
Voor de familie, die al negen jaar in onzekerheid leefde en on-
dertussen al lang niet meer hoopte dat de vrouw nog in leven
was, eindigde een zeer stresserende periode. Ze wist nu wat er
met haar was gebeurd. Ook voor ons eindigde het dossier op dat
punt. We konden het woord ‘onbekend’ naast de naam op ons
formulier schrappen.

131