Page 193 - Als doden een gezicht krijgen_Het DVI Team

DVI 16-10-2007 09:42 Pagina 193

ben in de instellingen. Het is niet voor niets dat er bij de federa-
le politie een stressteam is. Politiemensen zijn geen supermen-
sen, al verwachten ze dat soms van zichzelf. Toen in Leuze een
jongeman een ware slachtpartij aanrichtte, gingen zelfs de oude
rotten in het vak naar het stressteam. Ik vind dat een positieve
evolutie.

Doorgedreven samenwerking
Terug naar de zaak-Fourniret. We zochten het terrein minutieus
af. Geen centimeter ontsnapte aan onze aandacht. Maar we von-
den niets, helemaal niets. Het is te zeggen: niets behalve een
hondenkadaver. Maar die vondst was geen verrassing aangezien
Fourniret zelf had gezegd waar we het dode huisdier zouden
vinden. Een dag na het einde van het onderzoek zijn we met het
hele team nog iets gaan drinken. We hadden een poort gesloten,
maar we hadden tegelijkertijd behoorlijk wat poorten geopend
voor de samenwerking tussen de labo’s en het DVI en dat was
ook meegenomen. We hadden het vertrouwen gekregen van het
DVI en we hadden onze positie van concurrent verlaten voor die
van coöperant. Het zou beter zijn als zowel DVI als labo onder
hetzelfde dak zou zitten, maar dat is waarschijnlijk verre toe-
komstmuziek. Als het er ooit van komt.
Na de graafwerken nam een ander team het over. In België
werd, ondanks intensief speurwerk, niets meer gevonden. In
Frankrijk des te meer. Het dossier verhuisde daar uiteindelijk ook
naartoe.

De zaak-Fourniret bleek uiteindelijk maar een eerste stap in de
richting van een meer doorgedreven samenwerking. Bij de tsu-
nami, een paar maanden later, kwamen onze wegen weer bij
elkaar. Het DVI zat op duizenden kilometers van België mensen
te identificeren en tussen die duizenden doden waren ook een
aantal Belgen. We kregen de taak om, in het kader van de ante-

193