Page 190 - Als doden een gezicht krijgen_Het DVI Team

DVI 16-10-2007 09:42 Pagina 190

meisje en de alertheid van een autobestuurster die het kind in
haar auto had genomen dat de speurders Michel Fourniret uit-
eindelijk op het spoor waren gekomen en hem hadden aange-
houden.
Een paar dagen later hoorden we al dat er een heel grote huis-
zoeking was gepland in en rond het huis van Fourniret. Iedereen
vreesde dat hij, net zoals Marc Dutroux, in zijn tuin slachtoffers
had begraven. Op de ochtendvergadering hoorden we dat we
stand-by moesten zijn. Het labo zou alvast de foto’s maken. Dat
is een taak waar het labo geregeld voor wordt gevraagd. Foto-
materiaal helpt de speurders om dingen te onthouden. Als er bo-
vendien nadien twijfel is over een aantal elementen, dan hebben
we altijd de foto’s om op terug te vallen. Maar het stond vast dat
we ook vingerafdrukken zouden moeten nemen en dat we zou-
den moeten toezien op het correct bewaren van sporen. Hoe
goed agenten het ook bedoelen, het dringt niet altijd door hoe
gemakkelijk sporen kunnen worden vernietigd of besmet.

Net zoals dat zo vaak het geval is, was de grote vakantie net be-
gonnen toen onze chef drie vrijwilligers vroeg om naar Sart-
Custinne te gaan. De Civiele Bescherming was al ter plaatse, net
zoals de speurders die zich met het dossier bezighielden en het
team van Joan De Winne. Vanaf de eerste minuut beseften we
dat we als één team deze zaak zouden moeten aanpakken. Er was
geen tijd en zeker geen ruimte voor haantjesgedrag. Iedereen
kende zijn taak en wist wat van hem werd verwacht. Het was aan
ons om die verwachting in te lossen en dat konden we alleen als
we systematisch en interdisciplinair aan het werk zouden gaan.
Het volledige onderzoeksteam kwam een eerste keer in Marche
samen. Eén ding werd snel duidelijk: we moesten komaf ma-
ken met de spoken uit het verleden. Dit was een nieuw dossier en
dit dossier moesten we tot een goed einde brengen. We maakten
een aantal duidelijke afspraken. Om het even wat we zouden vin-

190