Page 206 - Als doden een gezicht krijgen_Het DVI Team

DVI 16-10-2007 09:42 Pagina 206

wijderen, zowel aarderesten als eventueel plantaardig en dierlijk
materiaal.
We moeten ook altijd heel beducht zijn voor contaminatie
door recent menselijk biologisch materiaal op de beenderen.
Tenzij de resten doelbewust door bijvoorbeeld het DVI zijn op-
gegraven, weet vaak niemand wie het botmateriaal letterlijk al in
handen heeft gehad. In het labo gaan wij altijd héél voorzichtig
te werk, maar ik kan me moeilijk voorstellen dat een argeloze
wandelaar die een bot ziet liggen, onmiddellijk de reflex heeft om
er met zijn handen af te blijven. Vaak zien mensen iets, bekijken
ze het van naderbij en rapen ze het op... Ze zullen daarvoor geen
wit pak met een haarkapje, mondbescherming en handschoe-
nen aandoen. Voor DNA-onderzoek is die menselijke contami-
natie – besmetting – de grootste vijand. We moeten er immers
voor opletten dat we niet het DNA ontdekken van de voorbij-
ganger die het bot heeft gevonden en opgeraapt in plaats van het
DNA van het slachtoffer van wie we het bot onderzoeken. Re-
cent menselijk biologisch materiaal kan het oorspronkelijke ma-
teriaal zodanig besmetten dat de resultaten van het onderzoek
waardeloos zijn.
Na het reinigen van het botmateriaal (waarbij onder andere
de buitenste laag van de beenderen wordt ‘gefreesd’), zagen we
de beenderen in kleinere stukken. Een delicaat werk! Een halve
tot een hele gram botmateriaal kan in principe meer dan vol-
doende DNA bevatten om tot een DNA-profiel te komen, maar
alles hangt af van de toestand waarin het botmateriaal zich be-
vindt en van de kwantiteit en de kwaliteit van het DNA dat we er
kunnen uithalen.
Om het DNA te kunnen afzonderen, moeten we de beender-
structuur en de celstructuur vernietigen zodat het DNA vrij-
komt. Dit is de meest tijdrovende stap van de analyse die, voor
de methode die wij gebruiken, één tot twee nachten kan duren.
Zodra de stukjes been voldoende zijn afgebroken en er hopelijk

206