Page 75 - Als doden een gezicht krijgen_Het DVI Team
P. 75

DVI  16-10-2007  09:41  Pagina 75







                               elke  tand  gewoon  systematisch  kunnen  laten  onderzoeken  om
                               het  DNA  te  laten  vaststellen.  Maar  die  methode  is  niet  alleen
                               duur, maar vooral heel erg tijdrovend. Tijd die families niet heb-
                               ben.  Bij  een  klein  aantal  tanden  hebben  we  het  uiteindelijk  wel
                               op  die  manier  moeten  oplossen  omdat  we  merkten  dat  we  er
                               anders nooit uit zouden geraken.
                                  Uiteindelijk zijn we elf dagen in Boekarest gebleven. Alle Bel-
                               gische  lichamen  waren  nog  niet  geïdentificeerd  toen  we  naar
                               België  terugkeerden.  Een  tiental  lichamen  bleef  zonder  naam
                               achter.  Of  beter:  de  vliegtuigmaatschappij  had  wel  tien  namen,
                               maar  ze  konden  niet  onmiddellijk  worden  gelinkt  aan  de  flar-
                               den lichaamsresten – soms maar een paar vierkante centimeters
                               groot – die na de ramp in Boekarest waren teruggevonden.
                                  Eigenlijk  had  ons  verhaal  hier  kunnen  eindigen.  We  hadden
                               gedaan  wat  we  moesten  en  konden  doen.  Alleen  zitten  wij,  cor-
                               rectie: zit heel ons DVI-team zo niet in elkaar. Misschien net om-
                               dat we er met onze neus zo dicht op zitten, voelen we ook aan wat
                               het voor een familie betekent om niets te kunnen begraven. Rou-
                               wen is onmogelijk als er geen zekerheid is. We besloten om de
                               families  van  de  Belgische  slachtoffers  die  niet  waren  geïdentifi-
                               ceerd,  in  een  bijeenkomst  samen  te  brengen.  Zo  konden  we  hen
                               erop wijzen dat er ook de mogelijkheid bestond om minuscule
                               lichaamresten op DNA te testen en zo te identificeren.
                                  Er volgde overleg met onze Roemeense collega’s en bijna twee
                               maanden later keerden we terug naar Boekarest om ook dit stuk-
                               je van de Taromramp in de puzzel te helpen passen. Bij onze aan-
                               komst  toonden  de  speurders  ons  fier  een  aantal  kaakresten  en
                               tanden die ondertussen nog op de rampplaats waren gevonden.
                               In het medico-legale instituut lagen de zakken met de ongeïden-
                               tificeerde  lichaamsresten  er  nog  altijd.  Er  was  niet  veel  mee  ge-
                               beurd.  De  Roemenen  haalden  verontschuldigend  de  schouders
                               op  toen  we  voorzichtig  informeerden  welke  plannen  ze  hadden
                               met die lichaamsresten. We stelden voor om via de tanden DNA-



                                                            75
   70   71   72   73   74   75   76   77   78   79   80