Page 73 - Als doden een gezicht krijgen_Het DVI Team

DVI 16-10-2007 09:41 Pagina 73

was een kaak gevonden waarin een stuk ontbrak. Het was als
zoeken naar een speld in een hooiberg, maar het leek me niet
onwaarschijnlijk dat de gouden brug die ik had zien liggen, in dit
teruggevonden kaakbeen paste. Ik probeerde beide te matchen,
aan elkaar te linken. Het was als een puzzel waarin het eerste stuk
naadloos paste. Twee stukjes van eenzelfde slachtoffer waren bij
elkaar geraakt. Twee stukken die onontbeerlijk zouden kunnen
zijn bij de identificatie van een man die het leven had gelaten in
die ramp. Maar ook twee stukken die onomstotelijk de identiteit
van iemand zouden kunnen bewijzen. Want één ding was zeker:
dit soort brug in de mond was vakwerk en ergens ter wereld was
een tandarts die de combinatie die ik in mijn hand hield, zonder
aarzelen zou herkennen. Het gaf een vreemd soort voldoening.
Hetzelfde gebeurde even later toen we verschillende stukken
van een kunstprothese ontdekten. Een deel had naast wat li-
chaamsstukken gelegen. Een tweede, ontbrekend deel van die
kunstprothese, had zich vastgehaakt in de luchtpijp van een
slachtoffer waar weinig meer dan een stuk strottenhoofd van
was overgebleven. Nog andere delen werden op het lichaam van
het slachtoffer gevonden. De verschillende stukken bleken uit-
eindelijk samen te horen en pasten bovendien perfect op een
deel onderkaak van dat lichaam. Zo waren we weer een heel eind
op weg naar een positieve identificatie.

Onverwoestbaar
Bij de Taromramp was ik de enige odontoloog. Mijn inbreng
kon een wezenlijk verschil maken. Het is een verantwoordelijk-
heid die zwaar weegt maar die tegelijkertijd ook erg stimulerend
is. Het laat de adrenaline door je aderen gieren. Je bent een deel
van een team en alle leden van dat team hebben één en hetzelfde
doel.
De dag liep op zijn einde, of eigenlijk was de nacht al een heel
eind gevorderd. Ik was meer dan doodmoe. De Belgische am-

73