Page 200 - Publicationa15
P. 200
192 ภรณี ลีนุตพงษ์
ตัวเอง” (self-respect) ไม่เพียงเท่านั้น การปกครองในระบอบประชาธิปไตย
ยังต้องการ “การมีทิศทางของตัวเอง” (self-direction) อีกด้วย เพราะ
ประชาธิปไตยต้องอาศัยเจตนารมณ์ของประชาชนเป็นสิ่งชี้น�าการปกครอง
ประเทศ ในท�านองเดียวกัน ในรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2550
11
มาตรา 4 บัญญัติว่า “ศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ สิทธิ เสรีภาพ และความ
เสมอภาพ ย่อมได้รับความคุ้มครองแห่งรัฐธรรมนูญนี้เสมอกัน” สิ่งเหล่านี้จะ
เป็นไปได้ โดยที่ข้าราชการหรือเจ้าหน้าที่ของรัฐยอมปฏิบัติตามหลักการข้างต้น
ประชาชนทุกชนชั้นจะต้องมีความเท่าเทียมกันพอสมควร ทั้งทางด้านเศรษฐกิจ
สังคม และการศึกษา ไม่เช่นนั้นก็เป็นไปได้ยาก และถ้าสิ่งเหล่านี้ไม่ได้รับการ
เคารพหรือปฏิบัติตาม ประชาธิปไตยก็ยากที่จะเบ่งบานเติบโต เพราะการ
ปกครองระบอบประชาธิปไตยตั้งอยู่บนหลักการที่ว่า “ทุกคนเสมอเท่าเทียมกัน”
หนึ่งคนหนึ่งเสียง
ระดับของความเป็นประชาธิปไตย
โดยที่ระบอบประชาธิปไตยของประเทศต่างๆ มีเสถียรภาพไม่เสมอ
เท่าเทียมกัน ระบอบประชาธิปไตยของบางประเทศมีความเป็นปึกแผ่นมั่นคง
ในขณะที่ของบางประเทศอ่อนแอ ไม่มั่นคง และของประเทศถูกท�าลายล่มสลาย
ไปในที่สุด ส�าหรับ Francis Fukuyama ในบทความเรื่อง “The Primacy of
Culture” กล่าวถึงระดับความเป็นปึกแผ่นมั่นคงของระบอบประชาธิปไตย
ว่าอาจแยกได้เป็น 4 ระดับได้แก่ อุดมการณ์ สถาบัน ประชาสังคม และ
วัฒนธรรม 12
(1) อุดมการณ์ เป็นระดับความเชื่อที่เกี่ยวกับความถูกความผิดในเรื่อง
สถาบันประชาธิปไตยและโครงสร้างระบบตลาดที่เป็นกลไกสนับสนุนระบอบ
ประชาธิปไตย ความเชื่อที่ว่านี้เป็นเรื่องของค่านิยมหรือบรรทัดฐานความ
ประพฤติของสังคม
11 William H> Riker, Democracy in the United States (London: Macmillan, 1965),
pp. 17-18.
12 Chenyang Li, op.cit., p. 165.
_17-0315(178-202)9.indd 192 4/27/60 BE 11:57 AM
