Page 8 - Index_Neat

“IN OUR HANDS”

Η πελάτισσα μιλούσε αδιάκοπα. Χριστέ μου, σκεφτόταν η Πηνελόπη, η κοπέλα νούμερο 3 του
επιτυχημένου “In our hands”, θα την πνίξω αν συνεχίσει. Φανερά, συνέχισε να χαμογελάει με

παρηγοριά τη σκέψη ότι το επάγγελμά της «ήταν λειτούργημα που έδινε χαρά στους ανθρώπους.»
Απόψε θα το πω στον Αργύρη, σκέφτηκε, ενώ τράβηξε άλλη μια με τη λίμα στο μεσαίο νύχι του

αριστερού χεριού της Νίτας Παπαπαύλου. Η Νίτα είχε παχουλά πόδια με χοντρούς αστραγάλους
και φουσκωτούς γαστροκνήμιους, που είχε με θαυμαστό τρόπο καταφέρει να στριμώξει μέσα στις

μπότες με το τακούνι βελόνα και το μυτερό τελείωμα μπροστά. Η Πηνελόπη έτριβε τώρα τα χέρια

με κρέμα. Όπως στεκόντουσαν αντικρυστά με τα δάχτυλά τους μπλεγμένα για να γίνεται και
χαλαρωτικό μασάζ στους καρπούς της Νίτας, η εικόνα φαινόταν παράξενη. Ένα αγκάλιασμα

σχεδόν χορευτικό από δύο γυναίκες με επίγνωση της ιεραρχίας ανάμεσά τους.
-Θα τα βάψουμε ροζ; ρώτησε η Πηνελόπη.

-Δεν ‘ν’ κακό..., μουρμούρισε η Νίτα θέλοντας να δείξει μοδάτη. Το «δεν ‘ν’ κακό» το είχε
αντιγράψει από το δημοφιλέστερο σίριαλ τρεις σαιζόν πριν, κι από τότε το κράτησε όταν

συνδιαλεγόταν με κατώτερους ή με νεότερους. Πίστευε ότι την έβγαζε ασπροπρόσωπη στο

ειρωνικό βλέμμα της κόρης της και των φιλενάδων της. Θα την έβγαζε ακόμα πιο ασπροπρόσωπη
αν έλεγε στην κόρη της ότι είχε εραστή; Αλλιώς προς τι ο καλλωπισμός...; Για τον Αντρέα; Όχι

δα...Αρκετά του ‘χε μαζεμένα όλα αυτά τα χρόνια. Πίστευε ότι τον είχε αγαπήσει κι όλα τα

σχετικά. Είχαν κάνει φυσικά και γάμο περιωπής. Τα έβρισκαν και σεξουαλικά. Το πάλαι ποτέ. Γιατί
μετά την έλευση της Τόνιας οι επαφές μειώθηκαν ώσπου ατόνισαν τελείως.

Το πρόσεξε πολύ αργότερα.
“Ρίχνει χιονόνερο”, είπε η Πηνελόπη. «Λοιπόν θα το πω σίγουρα το βράδυ στον Αργύρη», συνέχισε

από μέσα της.
“Ναι”, συμπλήρωσε κοιτώντας έξω απ’ το τζάμι μισο-αφηρημένα η Νίτα. «Θα ‘ναι ωραία όταν θα

είμαστε αγκαλιά με τον Αργύρη. Έχω και δικαιολογία γι’ απόψε», σκέφτηκε ανατριχιάζοντας.

«Μισό λεπτάκι να στεγνώσει η πρώτη στρώση,» είπε η Πηνελόπη και σηκώθηκε. «Θέλετε έναν
καφέ;»

«Ναι, σκέτο, Γαλλικό σε παρακαλώ...Και, μήπως μπορώ να καπνίσω;»
«Ναι, έχουμε καλό εξαερισμό και δεν υπάρχουν άλλα ραντεβού προς το παρόν. Αν ήταν άλλες

πελάτισσες μπορεί...καταλαβαίνετε...Μισό λεπτό να σας φέρω ένα τασάκι.»
«Είσαι παντρεμένη;» είπε η Νίτα ρουφώντας το τσιγάρο της.

Ο καπνός, η ελευθερία που αισθανόταν, ο καφές, η περιποίηση, ο ελεύθερος χρόνος, η προσδοκία

ενός κορμιού αγαπητού δίπλα της, της έφερε στο νου σκηνές από σχέσεις της πρώτης της νεότητας.

7