Page 10 - Index_Neat

μπορεί...

«Να το πω στον Αργύρη; Θα καταλάβει;»
«Να κι αν καταλάβει να κι αν δεν καταλάβει ο Αντρέας. Άσε που μπορεί κι αυτός να ‘χει γκόμενα.

Λες; Πλάκα θα ‘χε...Θα ‘χε;» Καλύτερα βέβαια να μην το μάθει. Ποιός είχε όρεξη για φασαρίες,

κλάψες και καχυποψίες, μπηχτές και τα συναφή, ποιός ξέρει για πόσο καιρό.
«Είναι λίγο μεγάλος αλλά μ’ αρέσει. Τι πειράζει; Εγώ περνάω καλά, να πάει να πνιγεί ο

Αργύρης...δηλαδή όχι, αλλά...Δεν θα του πω τίποτα προς το παρόν. Θα αφήσω να μιλήσει πρώτα
ο...στη γυναίκα του. Μου είπε ότι θα το κάνει απόψε. Αυτή κάπου έχει να πάει,» αναλογιζόταν η

Πηνελόπη και είχε πάρει μια συνοφρυωμένη έκφραση που τη διέκοπτε κανένα επαγγελματικό
ενστικτώδες χαμόγελο πού και πού. Κοίταξε πάλι τα νύχια της Νίτας, τη ρώτησε αν ήθελε να της

κολλήσει κανένα μικρό στρασάκι, κι έφυγε να ψάξει για κάτι μικροσκοπικό και όχι φανταχτερό.

«Αυτή κάπου έχει να πάει, μπορεί να έχει και γκόμενο, θα γυρίσει αργά και τότε θα της το πει!
Αύριο που θα τον δω μετά τη δουλειά, θα μου πει τι έγινε. Και τότε θα κινηθώ αναλόγως»,

αποφάσισε η Πηνελόπη. Άρχισε να κολλάει τα μικροσκοπικά στρας. Η Νίτα έβαλε τα γυαλιά της
για να τα δει καλύτερα, και συμφώνησε με επιδοκιμαστικό χαμόγελο για την επιλογή. «Η μαμά μου

είπε να κυνηγήσω τη σχέση με τον Αντρέα. Έχει παιδί, θα βγουν και τα διαζύγια στη μέση, αλλά
σκασίλα μου! Μόλις ξεμπερδέψουμε, θα ζήσουμε μαζί. Η μαμά λέει να ‘χω το νου μου να μην τον

ξεμυαλίσει καμιά. Οι γεροντοέρωτες είναι επικίνδυνοι”, σκεφτόταν ενώ σχεδίαζε επιδέξια ένα

λουλουδάκι με τα μικροσκοπικά στρας η Πηνελόπη.
“Τελειώσαμε, σε δύο λεπτά φεύγετε”.

“Τι οφείλω;”

«Μην αρχίσετε να ψάχνετε τώρα για το πορτοφόλι σας και μας ξεκολλήσουν! Θα σας πω, μην
αγχώνεστε,» χαμογέλασε πιο χαλαρά τώρα η Πηνελόπη. «Έγιναν υπέροχα κυρία Νίτα!»

«Μήπως είναι πολύ...κάπως;» σκέφτηκε για μια στιγμή η Νίτα, αλλά έδιωξε τη σκέψη. Ήταν
σίγουρη ότι ήταν «κάπως», αλλά ήταν πολύ αργά για να τη νοιάζει. Αν το καλοσκεφτόταν, μπορεί

όλο αυτό που της συνέβαινε, που επιδίωξε να της συμβεί να ήταν λάθος, αλλά βαριόταν και να το
σκεφτεί.

«Είκοσι ευρώ παρακαλώ,» είπε η Πηνελόπη. «Καλά να περάσετε κι ευχαριστώ πολύ.»

«Κι εγώ σ’ ευχαριστώ κορίτσι μου. Πράγματι έγιναν πολύ ωραία.»
Ήθελε να ‘ναι πάλι περιποιημένη. Κέρδιζε και πόντους για τα παραπανίσια κιλάκια και τη σχετική

αγυμνασιά.
(Ταυτόχρονα.)

«Δε θα διώξω τον Αντρέα ακόμα. Αν τα μάθει, βλέπουμε.»
«Δε θα διώξω απόψε τον Αργύρη, θα περιμένω μέχρι αύριο.»

9