Page 9 - Index_Neat

Τη γκαρσονιέρα που είχε με την κολλητή της και τα ραντεβού με τον τότε μεγάλο έρωτα. Θα

μπορούσε άραγε να είχε κάνει κάτι άλλο αντί να χαζολογάει μαζί του; Χρησιμοποιούσε
αφρόλουτρο με γάλα που τη χαλάρωνε και της έφερνε βαθύ ύπνο –τότε. Τώρα χρησιμοποιούσε

Προζάκ. Μα πώς της φαινόταν ότι το σεξ ήταν με όλους τους γκόμενους καλύτερο πριν από το

γάμο; Είχε καλούς εραστές και δε συμμεριζόταν τα γυναικεία παράπονα παρά αφού παντρεύτηκε.
Οι σχέσεις της δεν κράτησαν εκτός από εκείνη που ήταν πιο υπολογιστική. Ήθελε παιδί, είχε

βαρεθεί σάχλες, έρωτες, χωρισμούς και δώστου απ’ την αρχή. “Να που επιβεβαιώνω εγώ, of all
people, ότι ο έρωτας ουδέν έχει να κάνει με το γάμο. Και το σεξ επίσης”, έλεγε συχνά μέσα της

ειρωνικά.
«Όχι κυρία Νίτα,» απάντησε η Πηνελόπη.

«Έχεις καμιά σχέση;» ρώτησε μετά από λίγο με κάποιο δισταγμό η Νίτα, έκπληκτη απ’ την

απάντηση που ήρθε με σχετική καθυστέρηση, όταν εκείνη είχε κάπως χαθεί στις σκέψεις της.
«Μικρή είσαι ακόμη...» συμπλήρωσε. «Είσαι με κάποιο; Αν επιτρέπεται να ρωτήσω.»

«Ναι...» είπε η Πηνελόπη κάπως αφηρημένα. «Ναι, είμαστε δυό χρόνια μαζί.»
«Και το πάτε για σοβαρά;»

«Θα δείξει...Στέγνωσε το χρώμα, θα το περάσω άλλο ένα χέρι, θα περιμένετε να στεγνώσει εντελώς
και είσαστε ελεύθερη,» τα είπε μονορούφι η Πηνελόπη και χαμογέλασε.

«ΟΚ!»

Έξω χιόνιζε. Με χιόνι και κρύο η Νίτα είχε βγει μια φορά να πάει, ερωτευμένη ούσα, στο ραντεβού
της, και ανακάλυψε ότι ο γκόμενος είχε μείνει σπίτι γιατί η μάνα του φοβήθηκε μην κρυώσει.

Και η δικιά της είχε φοβηθεί και της το είχε πει, αλλά η Νίτα δεν την άκουσε, ήθελε να ‘ναι

συνεπής. Χαμογέλασε ενθυμούμενη ότι το κωλόπαιδο βρήκε την τύχη που του άξιζε: μια σιχαμένη
ασχημομούρα. Με λεφτά, οπότε εντέλει, μπορεί γι’ αυτόν που δεν είχε μια, να μην ήταν και τόσο

άσχημη αυτή η λύση. Ανασήκωσε του ώμους μηχανικά, ενώ σκεφτόταν ότι αυτό που εκείνη
θεωρούσε θεία Δίκη είχε δύο πλευρές, η μία εκ των οποίων δεν ήταν καθόλου δυσάρεστη για τον

“τιμωρημένο”. Η Πηνελόπη την κοίταξε διακριτικά, μάντεψε ότι η πελάτισσά της ήταν χαμένη
στους συλλογισμούς της και δε χρειαζόταν να πει η ίδια κάτι, και ξαναγύρισε στις ασχολίες της.

“Μα γιατί υπέφερα τόσο όταν χωρίσαμε”; συνέχισε μέσα της η Νίτα. “Γιατί...;”

Οι σχεσεις της πέθαιναν νωρίς. Όπως και πολλοί απ’ τους φίλους της.
«Θα το πω στον Αργύρη, δεν μπορεί να ‘ναι τόσο τρομερό, θα καταλάβει,» τριγυρνούσε η σκέψη

στο μυαλό της Πηνελόπης.
«Τόσος κόπος να ντυθώ για να πάω να γδυθώ,» χαμογελούσε τώρα στη σκέψη του απογεύματος η

Νίτα. «Αν το μάθαινε ο Αντρέας; Δεν μπορεί να είναι τόσο τρομερό...Μετά από 17 χρόνια μαζί, θα
καταλάβει. Μήπως ήδη κάτι υποψιάζεται;» Οι ξαφνικές και πλέον τακτικές της απουσίες, δεν

8