Page 40 - รกทสด สดทรก_Neat
P. 40

40                      รักที่สุด สุดที่รัก                                                                          ปอ ปาลิตา                       41


                  อนุวัฒน์เค้นหัวเราะ                                                                รักผู้หญิงไหนมากเท่าคุณ”

                  "ระดับความรู้และสติปัญญาของคุณวิ ผมคงไม่บังอาจ                                             พยาบาลสาวยกหลังมือเช็ดน�้าตา อนุวัฒน์เอี้ยวตัว
          อบรมสั่งสอนหรอกครับ แต่ที่ผมพูดเพื่อให้คุณรู้ว่าผมรักคุณ                                   หยิบดอกกุหลาบมายื่นให้เธอ

          มากที่สุด ตลอดเวลาที่คุณหายหน้าไป เหมือนท�าให้ผมตายทั้ง                                            “รับไว้เถอะครับ เมื่อกุหลาบช่อนี้ไม่ใช่สิ่งแทนค�าขอ

          เป็น ผมต้องไปยืนเป็นอ้ายมนุษย์ประหลาด หรือคนเสียสติอยู่                                    โทษ ก็ขอให้มันคือสะพานที่ผมกับคุณจะก้าวเดินมาพบกัน แล้ว

          หน้าโรงพยาบาลทุกวันทุกคืน มองหาคุณตอนลงเวร โดยไม่                                          ช่วยกันประคับประคองความรักความเข้าใจระหว่างเรา ให้
          อายสายตาใครที่มองผมเป็นตาเดียว นั่นเพราะผมรักคุณ ห่วง                                      มั่นคงยั่งยืนตลอดไป”

          คุณ อยากรู้ว่าคุณมีสุขมีทุกข์อย่างไรมากน้อยแค่ไหน คุณคือ                                           วรัญญาอยากลุกขึ้นกอดเขาแต่ไม่กล้า จึงรับช่อ

          ทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตผม ถ้าผมไม่มีใจให้คุณ ไม่รักคุณ ผมคง                                 ดอกไม้มาดมเบาๆ สักครู่ก็หันมาประนมมือไหว้เขา

          ไม่เสียเวลาท�าอย่างนั้นให้อายใครต่อใครหรอกครับ”                                                    “วิขอขอบคุณส�าหรับสิ่งดีๆ ที่คุณมีให้วิมาตลอด”
                  วรัญญาก้มหน้านิ่ง เธอยอมรับค�าพูดของเขา เพราะ                                              “เพราะสิ่งดีๆ นั้นคือสิ่งแทนความรักความห่วงใยที่ผม

          เธอก็รักอนุวัฒน์เท่าๆ หรือมากกว่าที่อนุวัฒน์รักเธอ ดังนั้นเมื่อ                            มีต่อคุณวิยังไงล่ะครับ” แล้วเขาก็ยิ้มแป้น เปลี่ยนท่วงท�านอง

          เธอนึกภาพตามที่เขาพูด เธอจึงรู้สึกว่าตนเองผิด                                              การพูด “เอ้อ - เราพบกันเหมือนเดิมนะสุดที่รัก”
                  นั่งเงียบเนิ่นนาน จนชายหนุ่มเห็นน�้าตาเธอหยดลงที่                                          “ค่ะ” สาวสวยพยักหน้า “แต่หอพักคุณวัฒน์...วิไม่ไป

          กางเกง แล้วหญิงสาวก็เอ่ยขึ้น                                                               นะคะ”

                  “วิขอโทษค่ะคุณวัฒน์ วิโกรธตัวเองที่วันนั้นแทนที่จะ                                         “ท�าไมล่ะครับ กลัวผมข่มเหงรังแกคุณวิเหรอ”
          ยับยั้งชั่งใจ กลับปล่อยตัวปล่อยใจแล้วมารู้สึกอายทีหลัง วิก็เลย                                     เธอยิ้มเอียงอาย

          ลงโทษตัวเองด้วยการไม่ยอมพบเจอคุณอีก”                                                               “เปล่าค่ะ วิกลัวแพ้ใจตัวเอง”

                  ชายหนุ่มเอื้อมมือลูบศีรษะเธอเบาๆ                                                           ความเงียบเกิดขึ้นชั่วขณะ สองหนุ่มสาวพูดคุยกันเรื่อ
                  “ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะประชดตัวเองแบบนั้น ถึงคุณ                                   งอื่นๆ วันเพ็ญซึ่งแอบดูแต่แรกเห็นช่วงเวลาจริงจังผ่านไป เธอ

          วิจะหนีผมไปอยู่ที่ไหน ไกลแสนไกลแค่ไหน ผมก็จะตามหาคุณ                                       จึงแกล้งท�าไม่รู้ไม่ชี้เดินมาหาคนทั้งสอง

          จนพบ เพราะผมรักคุณหมดหัวใจ...รักคุณหมดหัวใจ ผมไม่เคย                                               วรัญญารีบเช็ดน�้าตา ก่อนจะกล่าวกับเพื่อนสาว
   35   36   37   38   39   40   41   42   43   44   45