Page 37 - รกทสด สดทรก_Neat
P. 37
ปอ ปาลิตา 37
มาห่ออย่างสวย มัดด้วยเชือกกล้วยอย่างงาม เสร็จขั้นตอนการ
ประดิษฐ์ช่อดอกไม้ของยุคนั้น
ถึงร้านจ�าหน่ายเครื่องมือแพทย์ ๐๙.๑๐ น. มีเต้าหู้
ทอดกับน�้าเต้าหู้มาฝากวันเพ็ญ สาวเจ้าของร้านพาเขาไปหลบ
ในห้องหนึ่งซึ่งอยู่ติดกับห้องโชว์อุปกรณ์ทางการแพทย์ เป็นห้อง
บทที่ ๔ พักสินค้าที่เพิ่งมาส่ง ก่อนจะแยกไปจัดเก็บเป็นหมวดหมู่ภาย
หลัง
อนุวัฒน์ไม่มีนาฬิกาจึงไม่รู้ว่าทุกนาทีที่ผ่าน เป็นเวลา
กี่โมง เขานั่งประคองช่อกุหลาบสีชมพูอย่างระวังไม่ให้ช�้า
จนกระทั่งได้ยินเสียงทักทายของวันเพ็ญกับวรัญญา
ชายหนุ่มเกือบจะผลุนผลันออกจากห้องไปหาสาวคนรักด้วย
ชายหนุ่มผู้มาจากอนาคตตื่นเต้นจนนอนไม่หลับ พลิกตัว ความดีใจ
กลับไปกลับมาตลอดคืน เร่งให้ฟ้าสว่างเร็วๆ จะได้รีบไปหาหญิง วันเพ็ญต้องการสื่อให้เขารู้ความเคลื่อนไหวต่างๆ จึง
ในดวงใจ พูดค่อนข้างดัง
เขานอนกระสับกระส่ายจนกระทั่งสว่างโดยไม่ง่วง "นั่งตรงนี้ก็แล้วกันนะวิ โต๊ะท�างานเพ็ญมีเก้าอี้รับแขก
ความรู้สึกต่างๆ ถูกบดบังด้วยความปีติดีใจ แค่ตัวนี้แหละจ้ะ"
เจ็ดโมงลุกขึ้นอาบน�้าแต่งตัวออกจากหอพัก ขับรถ อนุวัฒน์ได้ยินชัดและนึกภาพออก ขณะนี้พยาบาลสาว
มอเตอร์ไซค์ของวรัญญาไปถึงตลาดรถไฟซึ่งเป็นตลาดสด เดิน นั่งเก้าอี้ตัวเดียวกับที่เขานั่งเมื่อวานนี้ โดยหันหลังให้หน้าร้าน
ดูโน่นดูนี่ฆ่าเวลา และห้องที่เขาซ่อนตัว
จนใกล้เวลาเก้าโมงเขาซื้อดอกกุหลาบสีชมพู ราคา "อยู่กันสองคนแค่นี้ ท�าไมเพ็ญพูดเสียงดังจังเลย"
ดอกละ ๒๐ สตางค์ ๓ ดอก ๕๐ สตางค์ จึงซื้อ ๓๐ ดอกเป็น วรัญญาถาม "เหมือนตั้งใจพูดให้คนอื่นได้ยินด้วยยังงั้นแหละ"
เงิน ๕ บาท แล้วขอให้จัดเป็นช่อดอกไม้ คนขายน�าใบตองสด วันเพ็ญยิ้มเจื่อนๆ
