Page 38 - รกทสด สดทรก_Neat
P. 38

38                      รักที่สุด สุดที่รัก                                                                          ปอ ปาลิตา                       39


                  "ไม่มีคนอื่นหรอกเธอ เด็กดูหน้าร้านไปหาหมอ แต่                                      ให้เธอ

          เพ็ญพูดเสียงดังกับเด็กๆ ในร้านจนเคยน่ะ"                                                            "ผมรู้คุณวิชอบกุหลาบชมพู" พูดพลางส่งสายตาอ้อน
                  "เพ็ญมีธุระอะไรจะคุยกับวิเหรอ"                                                     "เลยซื้อมาขอคืนดีกับคุณวิ"

                  "มีสิเพื่อน ส�าคัญมากด้วย แต่เพ็ญขอเวลาไปเช็คของ                                           หญิงสาวไม่ยอมรับ

          ก่อนนะ บ่ายนี้จะมีลูกค้ามาเอา แป๊บเดียวเดี๋ยวมา"                                                   "ยัยเพ็ญอีกแล้วใช่มั้ยเนี่ย บอกคุณเรื่องดอกกุหลาบ"

                  พูดจบสาวเพ็ญก็ไปบอกอนุวัฒน์ ว่าอีกสักพักใหญ่ๆ                                              อนุวัฒน์หัวเราะ
          ค่อยออกไปหาวรัญญา                                                                                  "แหม - คุณวิไม่คิดว่าผมจะรู้เองบ้างหรือครับ เอ่อ -

                  เมื่อเพื่อนขอตัวไปจัดการเรื่องงาน พยาบาลสาวไม่รู้                                  เราคืนดีกันนะ"

          จะท�าอะไร บังเอิญเห็นหนังสือพิมพ์รายวัน "เสียงอุตรดิตถ์"                                           หญิงสาวมองหน้าเขา

          วางอยู่จึงหยิบมาอ่านแบบไม่จริงจัง ประมาณ ๑๐ นาทีได้ยิน                                             "วิไม่ได้โกรธคุณ คุณไม่ได้โกรธวิ เราไม่ได้โกรธกัน
          เสียงฝีเท้าใกล้เข้ามา เธอเอ่ยถามโดยไม่หันไปมอง                                             สักหน่อย คุณจะเอากุหลาบมาขอคืนดีเพื่ออะไรคะ"

                  "ช่วงนี้เครื่องมือแพทย์ของเธอขายดีมั้ยจ๊ะเพ็ญ"                                             "อ้าว - คุณวิไม่โกรธผม งั้นหลบหน้าผมท�าไมล่ะครับ"

                  "ขายไม่ค่อยได้หรอกจ้ะ เพราะเศรษฐกิจฝืดมาก"                                                 "วิไม่อยากเจอคุณ" เสียงเริ่มอ่อยและสั่นเครือ
                  สาวสวยรีบหันขวับไปทันที เพราะเสียงนั้นเป็นเสียง                                            อนุวัฒน์วางช่อกุหลาบบนตู้เอกสาร แล้วนั่งที่ขอบโต๊ะ

          ผู้ชายไม่ใช่ผู้หญิง                                                                        ท�างานวันเพ็ญ หันหน้าเผชิญกับสาวสุดที่รัก

                  "คุณวัฒน์…" อุทานด้วยความตกใจเมื่อเห็นชายหนุ่ม                                             "คุณวิครับ…” พูดพอได้ยิน “คนเรารักกันชอบกัน มี
          ยืนอยู่ "คุณรู้ได้ยังไงว่าวิมาที่นี่ อ๋ออออ...ยัยเพ็ญนี่เอง เจ้ากี้เจ้า                    อะไรต้องพูดกันครับ อย่าเงียบ อย่าเฉย จะได้รู้อะไรผิดอะไรถูก

          การดีนัก"                                                                                  อะไรควรแก้ไข อะไรควรปรับปรุง มีปัญหาต้องช่วยกันแก้ เรา

                  วรัญญาวางหนังสือพิมพ์ ลุกจากเก้าอี้ท�าท่าจะไปตาม                                   ต้องเข้าใจกัน ดูแลกันและกัน เป็นก�าลังใจให้กัน มีสุขร่วมเสพ
          หาเพื่อน แต่อนุวัฒน์ยกมือซ้ายจับแขนเธอไว้                                                  มีทุกข์ร่วมต้าน การวางเฉยไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้น ยิ่งท�าเฉยแล้ว

                  "ใจเย็นคุณวิ นั่งก่อนครับ"                                                         หลบหน้าหลบตา ความเข้าใจผิดจะยิ่งบานปลาย…"

                  สาวสวยนั่งลงตามเดิม เขายิ้มและยื่นช่อกุหลาบสีชมพู                                          "คุณอบรมวิหรือคะ" วรัญญาพูดเบาๆ ไม่มองหน้าเขา
   33   34   35   36   37   38   39   40   41   42   43