Page 39 - รกทสด สดทรก_Neat
P. 39

38  รักที่สุด สุดที่รัก                  ปอ ปาลิตา                       39


    "ไม่มีคนอื่นหรอกเธอ เด็กดูหน้าร้านไปหาหมอ แต่  ให้เธอ

 เพ็ญพูดเสียงดังกับเด็กๆ ในร้านจนเคยน่ะ"     "ผมรู้คุณวิชอบกุหลาบชมพู" พูดพลางส่งสายตาอ้อน
    "เพ็ญมีธุระอะไรจะคุยกับวิเหรอ"   "เลยซื้อมาขอคืนดีกับคุณวิ"

    "มีสิเพื่อน ส�าคัญมากด้วย แต่เพ็ญขอเวลาไปเช็คของ     หญิงสาวไม่ยอมรับ

 ก่อนนะ บ่ายนี้จะมีลูกค้ามาเอา แป๊บเดียวเดี๋ยวมา"     "ยัยเพ็ญอีกแล้วใช่มั้ยเนี่ย บอกคุณเรื่องดอกกุหลาบ"

    พูดจบสาวเพ็ญก็ไปบอกอนุวัฒน์ ว่าอีกสักพักใหญ่ๆ      อนุวัฒน์หัวเราะ
 ค่อยออกไปหาวรัญญา       "แหม - คุณวิไม่คิดว่าผมจะรู้เองบ้างหรือครับ เอ่อ -

    เมื่อเพื่อนขอตัวไปจัดการเรื่องงาน พยาบาลสาวไม่รู้  เราคืนดีกันนะ"

 จะท�าอะไร บังเอิญเห็นหนังสือพิมพ์รายวัน "เสียงอุตรดิตถ์"      หญิงสาวมองหน้าเขา

 วางอยู่จึงหยิบมาอ่านแบบไม่จริงจัง ประมาณ ๑๐ นาทีได้ยิน     "วิไม่ได้โกรธคุณ คุณไม่ได้โกรธวิ เราไม่ได้โกรธกัน
 เสียงฝีเท้าใกล้เข้ามา เธอเอ่ยถามโดยไม่หันไปมอง  สักหน่อย คุณจะเอากุหลาบมาขอคืนดีเพื่ออะไรคะ"

    "ช่วงนี้เครื่องมือแพทย์ของเธอขายดีมั้ยจ๊ะเพ็ญ"     "อ้าว - คุณวิไม่โกรธผม งั้นหลบหน้าผมท�าไมล่ะครับ"

    "ขายไม่ค่อยได้หรอกจ้ะ เพราะเศรษฐกิจฝืดมาก"     "วิไม่อยากเจอคุณ" เสียงเริ่มอ่อยและสั่นเครือ
    สาวสวยรีบหันขวับไปทันที เพราะเสียงนั้นเป็นเสียง     อนุวัฒน์วางช่อกุหลาบบนตู้เอกสาร แล้วนั่งที่ขอบโต๊ะ

 ผู้ชายไม่ใช่ผู้หญิง  ท�างานวันเพ็ญ หันหน้าเผชิญกับสาวสุดที่รัก

    "คุณวัฒน์…" อุทานด้วยความตกใจเมื่อเห็นชายหนุ่ม     "คุณวิครับ…” พูดพอได้ยิน “คนเรารักกันชอบกัน มี
 ยืนอยู่ "คุณรู้ได้ยังไงว่าวิมาที่นี่ อ๋ออออ...ยัยเพ็ญนี่เอง เจ้ากี้เจ้า  อะไรต้องพูดกันครับ อย่าเงียบ อย่าเฉย จะได้รู้อะไรผิดอะไรถูก

 การดีนัก"       อะไรควรแก้ไข อะไรควรปรับปรุง มีปัญหาต้องช่วยกันแก้ เรา

    วรัญญาวางหนังสือพิมพ์ ลุกจากเก้าอี้ท�าท่าจะไปตาม  ต้องเข้าใจกัน ดูแลกันและกัน เป็นก�าลังใจให้กัน มีสุขร่วมเสพ
 หาเพื่อน แต่อนุวัฒน์ยกมือซ้ายจับแขนเธอไว้  มีทุกข์ร่วมต้าน การวางเฉยไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้น ยิ่งท�าเฉยแล้ว

    "ใจเย็นคุณวิ นั่งก่อนครับ"  หลบหน้าหลบตา ความเข้าใจผิดจะยิ่งบานปลาย…"

    สาวสวยนั่งลงตามเดิม เขายิ้มและยื่นช่อกุหลาบสีชมพู     "คุณอบรมวิหรือคะ" วรัญญาพูดเบาๆ ไม่มองหน้าเขา
   34   35   36   37   38   39   40   41   42   43   44