Page 134 - ประวัติศาสตร์จานเดียวพม่า
P. 134
ประวัติศาสตร์จานเดียว
อังกฤษปกครองก็ไม่เห็นเป็นไร คือรักพระมหาเจดีย์มากกว่าว่ากันตรงๆ
การปรับปรุงเส้นทางคมนาคมนั้นแน่นอนว่าเป็นการมองการณ์
ไกลของอังกฤษ ประโยชน์สำาหรับพวกตนนี่มาที่หนึ่งล่ะ ไม่ว่าจะเป็นการขน
เสบียง เคลื่อนย้ายกำาลังพลหรือกระทั่งการขนส่งสินค้า เป็นการจัดระบบ
Logistic ตามประสาคนยุโรปที่เป็นระเบียบกว่าแต่ก่อน คนพม่าก็พลอยได้
ประโยชน์ไปด้วย จึงไม่แปลกที่พม่าตอนใต้จึงเจริญเอาๆ
จนเมื่อสิ้นแผ่นดินทั้งหมดแล้ว ก็อาจจะยังคนพม่าบางส่วนที่ไม่ได้
เห็นว่าเป็นเรื่องโลกแตก แน่นอนว่าเกียรติภูมิของความเป็นพม่าและเอกราช
ของประเทศต้องสูญเสียไป แต่ชีวิตก็ยังต้องดำาเนินต่อไปอยู่ดี ปัญหาที่เกิด
จึงน่าจะมาจากราชสำานักมากกว่าจากราษฎร
อังกฤษเริ่มจัดระบบการปกครองเสียใหม่โดยเริ่มจากการปกครอง
ท้องถิ่น มีการยกเลิกตำาแหน่ง เมียวสุจี หรือตำาแหน่งเจ้าเมือง ซึ่งได้รับการ
แต่งตั้งจากกษัตริย์ แม้จะไม่มีเงินเดือนประจำาแต่จะมีรายได้จากการเก็บส่วน
อากร ค่าธรรมเนียมต่างๆ รวมถึงการกะเกณฑ์ไพร่พลแรงงาน ทำาให้เจ้า
เมืองกลายเป็นผู้มีอิทธิพลมากในระดับท้องถิ่น ยังคงเหลือเพียงตำาแหน่ง
ผู้ใหญ่บ้าน ส่วนการดูแลในระดับเขตหรือเมืองนั้น ข้าราชการชาวอังกฤษจะ
เป็นผู้ดูแล
สิ่งที่อังกฤษต้องการจากพม่าอย่างมากคือทรัพยากรธรรมชาติและ
เสบียง พม่าจึงกลายเป็นเหมือนตู้เย็นขนาดใหญ่สำาหรับอังกฤษในการผลิต
อาหารเลี้ยงอาณานิคม รวมถึงส่งขายเป็นสินค้าออกสำาคัญ เรียกเม็ดเงินเข้า
กระเป๋าอังกฤษจนแน่นตุง
อังกฤษใช้วิธีการขุดคลองเชื่อมแม่น้ำาสายหลักในบริเวณตอนใต้ของ
ประเทศ จากเดิมที่เป็นป่าทึบเนื่องจากคนพม่าไม่นิยมเพาะปลูกบริเวณนี้
เพราะน้ำาทะเลหนุนขึ้นอยู่เสมอ อังกฤษก็ปรับสภาพพื้นที่ให้เหมาะแก่การ
เพาะปลูก แรงงานชาวพม่าที่เดิมเป็นแรงงานไพร่ของกษัตริย์ก็กลายเป็น
๑๒๖
