Page 20 - 18_การปฏบตตอเดก เยาวชน สตร_Neat

๑๑

ò. ËÅÑ¡¡Òä،Á¤ÃͧËҧ¡Ò ªÕÇÔμ àÊÃÕÀÒ¾ áÅÐÊÇÑÊ´ÔÀÒ¾¢Í§à´ç¡ มุงคุมครองมิใหเด็ก
ถูกละเมิดสิทธิเหนือรางกาย ชีวิต และเสรีภาพ ไมวาจะทําราย ฆา ลวงเกินทางเพศ ขูดรีด หากําไร

ทางเพศ หรือคากําไรทางเศรษฐกิจหรือนําเด็กไปเปนวัตถุซื้อขายหรือปฏิบัติตอเด็กที่ไมเหมาะสม
จนเปนผลเสียตอสวัสดิภาพของเด็ก รวมทั้งคุมครองใหมีการเยียวยา ฟนฟู เด็กที่ถูกละเมิดดังกลาว
ใหกลับคืนสูสภาพปกติได สาระสําคัญของหลักนี้อยูในขอ ๑๙ ๓๒ ๓๓ ๓๔ ๓๕ ๓๖ และ ขอ ๓๙

ó. ËÅÑ¡¡ÒÃãËŒÊÇÑÊ´Ô¡ÒÃÊѧ¤Áá¡‹à´ç¡ มุงคุมครองการใหเด็กไดรับขาวสารขอมูลที่เปน
ประโยชนตอพัฒนาการของเด็ก ใหไดรับการดูแลดานสุขภาพอนามัย ไดรับการประกันสังคม ไดรับ

การศึกษาทั้งในแงของการเลาเรียนและโอกาสที่จะศึกษาเลาเรียนเพื่อพัฒนาทางดานบุคลิกภาพ
การมีมนุษยสัมพันธอันดี มีความรับผิดชอบตอตนเอง สังคม และสภาพแวดลอมทางธรรมชาติ ไดรับ

การพักผอนหยอนใจและสงเสริมชีวิตดานศิลปวัฒนธรรม มีสาระสําคัญในขอ ๑๗ ๒๔ ๒๖ ๒๘ ๒๙
และขอ ๓๐

ô. ËÅÑ¡¡Òä،Á¤ÃͧÊÔ·¸Ô·Ò§á¾‹§ มุงคุมครองใหเด็กไดรับสิทธิในฐานะพลเมืองของรัฐ
ที่มีชื่อ มีสัญชาติ สามารถติดตอกับครอบครัว มีภูมิลําเนาหรือที่อยูอาศัยรวมกับบิดามารดา ไดรับอุปการะ
เลี้ยงดูจากบิดามารดาหรือผูปกครอง โดยมีรัฐชวยสนับสนุนและใหหลักประกัน มีสาระสําคัญอยูใน

ขอ ๗ ๘ ๙ ๑๐ ๑๘ และ ๒๗
õ. ËÅÑ¡¡Òä،Á¤Ãͧà´ç¡·ÕèÁÕ»˜ÞËÒ¤ÇÒÁ»ÃоÄμÔËÃ×Í¡ÃÐทํา¤ÇÒÁ¼Ô´·Ò§ÍÒÞÒ

มุงคุมครอง ใหเด็กที่ถูกกลาวหาวากระทําความผิดทางอาญาไดรับการปฏิบัติที่แตกตางไปจากผูตองหาที่
เปนผูใหญ โดยใหไดรับผลกระทบจากการตองถูกดําเนินคดีและควบคุมตัวนอยที่สุด สําหรับเด็กที่มีปญหา

ความประพฤติ หรือกระทําความผิดทางอาญา คุมครองใหไดรับโอกาสแกไขเยียวยาใหสามารถเติบโต
เปนพลเมืองดีของสังคม โดยมีสมมติฐานวาเด็กกระทําการใด ๆ เพราะขาดวุฒิภาวะทําใหสิ่งแวดลอม

มีอิทธิพลผลักดันตอความประพฤติของเด็ก นอกจากนั้นยังมีหลักประกันมิใหเด็กตองรับโทษจําคุก
ตลอดชีวิตหรือประหารชีวิต มีสาระสําคัญอยูในขอ ๓๗ และขอ ๔๐
ö. ËÅÑ¡¡Òä،Á¤Ãͧà´ç¡¼ÙŒ´ŒÍÂâÍ¡ÒÊ มุงคุมครองใหเด็กดอยโอกาส เด็กผูขาดไร

ผูอุปการะ เด็กผูตกอยูในเภทภัยและเด็กพิการไดรับการดูแลและอุปการะเลี้ยงดูใหเทาเทียมกับเด็กทั่วไป
มีสาระสําคัญอยูในขอ ๒๐ ๒๑ ๒๒ และขอ ๒๓ (นคินทร เมฆไตรรัตน และคณะ, ๒๕๕๓)

¡Òä،Á¤ÃͧÊÔ·¸Ôà´ç¡áÅÐàÂÒǪ¹ã¹»ÃÐà·Èä·Â
ประเทศไทยไดบัญญัติกฎหมายหลายฉบับเพื่อคุมครองสิทธิเด็กที่เขาสูกระบวนการ

ยุติธรรมทางอาญา โดยการปรับปรุงแกไขกฎหมายที่มีอยูเดิมและบัญญัติกฎหมายใหมเพื่อใหสอดคลอง
กับอนุสัญญาวาดวยสิทธิเด็ก (Convention on the Rights of the Child) และกฎอันเปนมาตรฐาน

ขั้นตํ่าของสหประชาชาติวาดวยการบริหารงานยุติธรรมเกี่ยวกับคดีเด็กและเยาวชน (United Nations
Standard Minimum Rules for the Administration of Juvenile Justice) หรือกฎแหงกรุงปกกิ่ง
(The Beijing Rules) ซึ่งพอจะสรุปไดดังนี้