Page 5 - ระลึกถึง นพ จอห์น เจ กุยเยอร์ และ อ เบ็ทซี่ กุยเยอร์
P. 5

ก่อนจะมาถึงเมืองไทย (2)

                                                                 How I came to Thailand



                                                                        นายแพทย์จอห์น เจ กุยเยอร์




                   เบ็ทซี่กับผม เดินทางถึงประเทศไทยเมื่อวันศุกร์ที่ 28 พฤศจิกายน 2495 เรือบรรทุกสินค้าที่นำเราข้าม

             มหาสมุทรแปซิฟิคจอดทอดสมอที่เกาะสีชัง เรานั่งเรือเล็กเข้าสู่แม่น้ำเจ้าพระยามุ่งสู่กรุงเทพ (แม่น้ำในขณะ
             นั้นไม่ได้ถูกขุดลอกให้ลึกพอที่เรือเดินสมุทรขนาดใหญ่จะแล่นขึ้นมาได้) เรือเล็กมาส่งเราที่คลองเตย กรุงเทพ

             ในเวลานั้นแตกต่างอย่างมากมายเหลือเกินกับกรุงเทพในปัจจุบันนี้ ถึงอย่างไรก็ตามกรุงเทพในสมัยนั้นก็มีปัญหา

             การจราจรเหมือนกัน เราต้องนั่งรออยู่ที่ท่าเรือครู่ใหญ่ๆ เพราะรถที่จะมารับเราเกิดติดการจราจรในขณะกลับ
             จากการทำธุรกิจที่ฝั่งธนบุรี เนื่องจากกรุงเทพคริสเตียนเกสท์เฮ้าส์ยังไม่พร้อมในการรับแขก เราจึงไปพักอยู่

             กับมิชชันนารีที่บ้านอยู่ทางด้านเหนือของถนนสีลมข้ามคลองสีลม รถรางที่แล่นตามถนนสีลมมีสองตู้ ตู้แรกเป็น
             ชั้นหนึ่งซึ่งมีที่นั่งเบาะ ค่าโดยสาร 30 สตางค์ ตู้ที่สองเป็นที่นั่งไม้ ค่าโดยสาร 15 สตางค์ ในสมัยนั้นถนนหลาย

             สายในกรุงเทพยังมีคลองเลียบถนนอยู่
                   เราเดินทางไปถึงสถานีรถไฟหัวลำโพง เกือบไม่ทันเวลาในวันที่ 10 ธันวาคม เนื่องจากมีงานฉลองรัฐธรรมนูญ

             ที่สวนลุมพินี และการจราจรแน่นหนาตามทางไปสู่สวนลุมพินี แม้ว่าเราจะใช้เส้นทางอื่น แต่ถนนก็คับแคบทำให้
             เราเดินทางได้ช้า รถด่วนได้ใช้หัวรถจักรดีเซลแล้ว แต่ทว่ายังใช้กำหนดการเดินทางแบบหัวรถจักรไอน้ำ คือหยุด

             เติมเชื้อเพลิงเติมน้ำบ่อยๆ โดยไม่จำเป็น ทำให้ต้องใช้เวลาในการเดินทางประมาณ 20 ชั่วโมง และเรามาถึง
             เชียงใหม่ในเวลาบ่าย มีพระสงฆ์ที่มีความสำคัญมากเดินทางมากับรถไฟขบวนเดียวกัน และเรารู้สึกประทับใจที่

             ได้เห็นการต้อนรับพระภิกษุรูปนั้นอย่างมโหฬารด้วยการฟ้อนรำและดนตรีที่สถานีรถไฟลำพูน

                   เราได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดีเช่นกัน โดยนายแพทย์บุญชม อารีวงศ์ และคุณเซดี้ เลมมอน พร้อมทั้ง
             พยาบาลและนักศึกษาพยาบาลได้ไปรับเราที่สถานีรถไฟ เราพักอยู่กับคุณเซดี้ เลมมอน ที่บ้านพักตรงข้ามกับ

             บ้านพักผู้อำนวยการ (ซึ่งพวกเราส่วนใหญ่รู้จักว่า “บ้านหมอแมค”) จนถึงหลังคริสตมาส เนื่องจากครอบครัว
             เกรเธอร์เดินทางกลับไปเยี่ยมบ้าน เราจึงย้ายไปอาศัยอยู่ที่บ้านของท่าน (ซึ่งปัจจุบันเป็นโรงเรียนนานาชาติ

             เชียงใหม่) เป็นเวลา 15 เดือน เราใช้เวลาเกือบ 1 ปีในการเรียนภาษาไทย ใช้เวลา 4 ชั่วโมงต่อวันในการเรียน
             กับครู และยังต้องทำการบ้านอีกมาก เมื่อผมจบการเรียนภาษาไทยปีแรกในเดือนพฤศจิกายน 2496 ในวันรุ่งขึ้น





                                                                                      ก่อนจะมาถึงเมืองไทย (2) 1/4
                                                                                 จุลสารระลึกถึงนายแพทย์จอห์น เจ กุยเยอร์
                                                                                        และอาจารย์เบ็ทซี กุยเยอร์
   1   2   3   4   5   6   7   8   9   10