Page 7 - ระลึกถึง นพ จอห์น เจ กุยเยอร์ และ อ เบ็ทซี่ กุยเยอร์
P. 7

เดิมมีห้องผู้ป่วยพิเศษ 14 ห้อง และมีห้องอีกหนึ่งห้องที่ใช้เป็นห้องรักษาพยาบาล นักเรียนพยาบาล โดยที่ทำงาน
              ของพยาบาลอยู่ที่ชั้นที่หนึ่ง ตึกผู้ป่วยหลังสุดท้ายคือ ตึกฟอร์เรนวอร์ด วอร์ด F ในขณะนั้นยังมีระเบียงทั้งด้าน

              หน้าและด้านหลังทั้งสองชั้น และมีห้องผู้ป่วยขนาดใหญ่รวม 4 ห้อง โดยใช้พยาบาลจากวอร์ด D และมีทางเชื่อม
              ใช้ระหว่างวอร์ด F และวอร์ด D
























                    อาทิตย์ละครั้งในตอนบ้าย กลางสัปดาห์ที่คณะแพทย์ทั้งหมดจะทำการตรวจเยี่ยมผู้ป่วยทุกคน อภิปราย
              กันถึงโรคและการรักษาผู้ป่วย การราวด์ประจำสัปดาห์นี้เป็นโอกาสเดียวที่ผมได้สัมผัสทางด้านการแพทย์ ใน

              ระหว่างที่ผมยังกำลังเรียนภาษาไทยเต็มเวลาอยู่ หมอของเราในขณะนั้นมี นายแพทย์บุญชม อารีวงศ์
              นายแพทย์มนู แมนมนตรี  นายแพทย์จำนง สุคนธสรรพ  นายแพทย์รัศมี หัสตเวชช์  แพทย์หญิงอีกท่านหนึ่งที่

              อยู่วอร์ด C ซึ่งผมคิดว่าชื่อเฉลียว และหมออีกคนหนึ่งที่อยู่ที่โรงพยาบาลเพียงไม่กี่เดือนแล้วย้ายไปอยู่นครสวรรค์

              ในขณะที่ผมกำลังเรียนภาษาไทย มีหมอหนุ่มคนหนึ่งชื่อ นายแพทย์พิพัฒน์ ตรังรัฐพิทย์ ย้ายจากโรงพยาบาล
              กรุงเทพคริสเตียนมาอยู่แมคคอร์มิค นายแพทย์จินดา สิงหเนตร ซึ่งเป็นแพทย์ประจำโรงพยาบาลก่อนสงครามโลก
              ครั้งที่ 2 อยู่ที่สหรัฐอเมริกาเมื่อสงครามเริ่มต้น เมื่อท่านเดินทางกลับเมืองไทย โรงพยาบาลก็กลายเป็นโรงพยาบาล

              สนามไปเสียแล้ว และเป็นนโยบายของรัฐบาลที่จะไม่จ้างคริสเตียน ดังนั้นนายแพทย์จินดา จึงไม่สามารถกลับมา

              เป็นแพทย์ประจำโรงพยาบาลได้อีก ท่านจึงเปิดคลินิกและโรงพยาบาลของท่านเอง แต่ยังคงอาสาสมัครมาทำงาน
              ให้กับโรงพยาบาลแมคคอร์มิค หลังจากนายแพทย์คอร์ทได้เดินทางกลับมาทำงานอีกหลังสงครามยุติ นายแพทย์

              จินดา มาร่วมการตรวจเยี่ยมผู้ป่วยประจำสัปดาห์ และรับผิดชอบวอร์ดและคลินิกผู้ป่วยวัณโรค เมื่อนายแพทย์
              จินดา ป่วยด้วยโรคตับอักเสบในเดือนเมษายน 2497 ท่านได้มอบหมายงานดูแลผู้ป่วยวัณโรคให้ผม ทุกเช้าวันศุกร์

              มีคลินิกผู้ป่วยวัณโรคที่ห้องผ่าตัดเล็ก การที่จัดให้ใช้สถานที่ในบริเวณห้องผ่าตัดเล็กก็เนื่องจากความสะดวกในการ
              ให้การรักษาโดยวิธีการเติมลมเข้าไปในช่องปอดและช่องท้อง ซึ่งในสมัยนั้นนิยมใช้เพื่อให้ปอดมีโอกาสได้พัก ผม

              สงสัยด้วยว่า การใช้ห้องผ่าตัดเล็กคงจะเป็นเพราะต้องการแยกผู้ป่วยวัณโรคออกจากผู้ป่วยอื่นๆ ด้วย ยาที่ใช้

              รักษาวัณโรคในขณะนั้นคือ streptomycin, PAS และ INH เป็นเวลาหลายปีที่เราใช้ dihydrostreptomycin
              หรือ streptomycin ผสมกับ dihydrostreptomycin จนกระทั่งเรารู้สึกว่าการใช้ dihydro เป็นสาเหตุทำให้

              ผู้ป่วยหลายรายหูหนวก ผู้ป่วยหลายรายที่ได้รับ therapeutic pneumothorax จะเกิด secondary empyema
              ดังนั้น ผมจึงไม่สู้จะนิยมใช้วิธีการรักษาแบบนี้เท่าไหร่นัก






                                                                                      ก่อนจะมาถึงเมืองไทย (2) 3/4
                                                                                 จุลสารระลึกถึงนายแพทย์จอห์น เจ กุยเยอร์
                                                                                        และอาจารย์เบ็ทซี กุยเยอร์
   2   3   4   5   6   7   8   9   10   11   12