Page 4 - แด่ เลออง แวร์ท

4

ฉันเบิ่งตามองดูเด็กนอยนั้นอยางประหลาดใจ อยาลืมวาฉันอยู
ไกลแสนไกลจากดินแดนที่มีผูคนอาศัย ทวาเด็กนอยนั้นไมมีทีทาวาหลง
ทางเหนื่อยออน หิวโหย กระหายน้ํา หรือเกรงกลัวแตอยางใด ไมมีทาทางวา
เปนเด็กหลงทางอยูกลางทะเลทรายหางไกลผูคนนับเปนรอยเปนพันโยชน
เลย ในที่สุดฉันก็รวบรวมสติได และพูดขึ้นวา
"แลวเธอมาทําอะไรอยูที่นี่หละ"
เขาก็พูดซ้ําอีกอยางออนโยนเหมือนเปนเรื่องสําคัญวา
"กรุณาวาดแกะใหฉันตัวหนึ่งเถอะ"

ในเมื่อเรารูสึกวามีสิ่งลี้ลับเกินกวาที่จะกลาวได เราก็ไมกลาที่จะ
ขัดขืนตอมัน แมวาฉันจะอยูหางไกลผูคนนับดวยรอยโยชนพันโยชนและอยู
ระหวางอันตรายถึงชีวิต ฉันก็ดึงเอากระดาษและดินสอออกมา แตแลวฉันก็
นึกขึ้นมาไดวาฉันเคยเรียนแตวิชาภูมิศาสตร ประวัติศาสตร คณิตศาสตรและ
ไวยากรณเทานั้น ฉันจึงกลาวกับเด็กนอย (อยางอารมณไมคอยดี ) วาฉัน
วาดไมเปนหรอกนะ เขาตอบฉันวา
"ไมเปนไรหรอก วาดแกะใหฉันตัวก็แลวกัน"

เนื่องจากฉันไมเคยวาดแกะเลย ฉันจึงวาดภาพหนึ่งในสองภาพ
ที่ฉันวาดเปนใหเขา คือภาพงูเหลือมชนิดที่เห็นดานนอกและฉันก็ตกตะลึง
เมื่อไดยินเขาตอบวา
"ไมเอา ไมเอา ฉันไมอยากไดชางในงูเหลือม งูเหลือมนากลัว
ออก และชางก็ตัวใหญเกะกะเกินไป บานฉันเล็กนิดเดียววาดแกะใหฉันตัว
หนึ่งเถอะ"