Page 5 - แด่ เลออง แวร์ท
P. 5

5




                                                ดังนั้นฉันจึงวาดแกะให เขา

                             มองดูอยางสนใจและวิจารณวา
                                         "ไมใช แกะตัวนี้ไมสบายมาก วาด

                             ใหมอีกตัวซิ"


                                             ฉันวาดใหม เพื่อนของฉัน
                             หัวเราะเบา ๆ พูดอยางออนนอมวา "เธอคง
                             จะเห็นนะวามันไมใชแกะ แตเปนแพะ

                             เพราะวามันมีเขา"

                             ฉันวาดใหมอีก แตเขาก็ปฏิเสธอีกเชนกัน
                             "ตัวนี้มันแกเกินไป ฉันตองการแกะที่จะยัง

                             มีชีวิตอยูตอไปอีกนาน"

                                                                     เมื่อเปนเชนนั้นฉันก็หมด

                                                      ความอดทน ประกอบกับตองรีบซอม
                                                      เครื่องยนต ฉันจึงเขี่ย ๆ ภาพนี้ ฉันยื่นให
                                                      เขาและวา "เอา นี่คือกรง แกะที่เธอ

                                                      ตองการอยูในกรงนี้"

                                         แตฉันประหลาดใจมากที่เห็นใบหนาของเขาสดใสขึ้นทันที
                                          "เหมาะทีเดียว นี่แหละที่ฉันอยากได เธอคิดวาแกะตัวนี้กินหญา
                          จุไหม"
                                          "ทําไมหละ"
                                          "เพราะวาบานฉันมันแคบนะซี"
                                          "คงพอหรอก ฉันใหแกะเธอตัวเล็กนิดเดียว"
                                          เขายื่นศรีษะมาใกลรูปวาด
                                          "คงไมเล็กเกินไปนะ…..โอ…มันกําลังหลับดวย"

                                          ฉันก็ไดทําความรูจักกับเจาชายนอยดวยประการฉะนี้
   1   2   3   4   5   6   7   8   9   10