Page 10 - แด่ เลออง แวร์ท

10

"ครั้งหนึ่งยังจะมีเจาชายนอยองคหนึ่ง อาศัยอยูที่ดาวดวงโตกวา
เขานิดเดียว เขาอยากมีเพื่อน…" สําหรับผูที่เขาใจชีวิตเรื่องที่ฉันเลาอยางนี้ดู
จะเปนจริงเปนจังมากกวา

แตเนื่องจากฉันไมอยากใหใครเขาอานหนังสือที่ฉันเขียนขึ้นมา
เลน ๆ เพราะฉันรูสึกปวดราวใจมากเมื่อเลาความหลังทั้งหลายแหลเหลานี้
เพื่อนของฉันไดจากฉันไปพรอมกับแกะของเขา ๖ ปเขานี่แลว
ที่ฉันพยายามเขียนถึงเขาขณะนี้ ก็เพื่อวาฉันจะไดไมลืมเขาเสีย
เปนเรื่องที่นาสลดใจมากถาเราลืมเพื่อน ทุกคนไมไดมีเพื่อนเสมอไป ถาฉัน
ลืมเขา ฉันก็อาจจะกลายเปนพวกผูใหญที่ไมสนใจอะไรนอกจากตัวเลขก็ได

เพื่อมิใหเปนเชนนี้ ฉันจึงไดไปซื้อสีและดินสอมา มันออกจะยาก
สักหนอยที่จะมาหัดวาดใหมตอนนี้ ในเมื่อฉันก็เคยวาดเพียงรูปงูชนิดเห็น
ดานนอก และชนิดเห็นดานในเมื่อตอนอายุ ๖ ขวบเทานั้น แตฉันก็จะ
พยายามวาดใหเหมือนที่สุดเทาที่จะทําไดแมวาจะไมแนใจนักก็ตาม ฉัน
อาจจะวาดรูปหนึ่งไดเหมือน แตอีกรูปหนึ่งไมเหมือนเลย ฉันคงจะกะขนาด
ผิดดวย ในรูปนี้เจาชายนอยตัวโตเกินไป และในอีกรูปหนึ่งกลับเล็กเกินไป
ฉันไมรูวาจะลงสีเสื้อของเขาเปนสีอะไรดี ฉันจึงมะ งุมมะงาหราทําไปทําดี
บาง ไมดีบาง บางคราวก็อาจจะลืมรายละเอียดสําคัญไป
แตก็ยกโทษใหฉันเถิด เพื่อนของฉันไมเคยอธิบายอะไรแกฉัน
เลยเขาคงคิดวาฉันเหมือนกับเขากระมัง แตวาตัวฉันเองก็ออกจะเสียใจที่
ไมสามารถมองทะลุกลองเห็นลูกแกะได ฉันคงจะเหมือนกับผูใหญ

ทั้งหลาย ฉันคงแกตัวลงนั่นเอง

๕

ฉัน เรียนรูเรื่องราวของดาวดวงนี้มากขึ้นทุกวัน รูถึงการที่
เจาชายนอยตองจากมันมา รูถึงการเดินทาง ความรูเหลานี้คอยมา
ปะติดปะตอกันอยางชา ๆ แลวแตความคิดจะนําไป

สําหรับในวันที่สาม ฉันไดทราบเรื่องเศราเกี่ยวกันตนไทร ครั้ง
นี้ก็สืบเนื่องมาจากลูกแกะอีกเชนกัน เจาชายนอยไดถามฉันดวยทาทาง
สงสัยเต็มที่
"จริงหรือที่วาลูกแกะมันกินตนผักหนาม"
"จริงทีเดียว"
"โอ ฉันดีใจจังเลย"

ฉันไมเขาใจวาที่แกะกินตนผักหนามนั้นสําคัญอยางไร แต
เจาชายนอยเสริมขึ้นวา "ถาอยางนั้นมันก็กินตนไทรดวยนะซี"
ฉันรีบตั้งขอสังเกตขึ้นวา ตนไทรนั้นไมไดเหมือนตนผักหนาม
แตเปนตนไมใหญเหมือนวัด ถึงแมจะมีเกณฑเอาชางมาโขลงหนึ่งก็ไม