Page 14 - แด่ เลออง แวร์ท

14

"ฉันชอบตอนพระอาทิตยตกดินจังเลย ไปดูพระอาทิตยตกกัน
เถอะ"
"แตตองคอยหนอยนะ"
"คอยอะไร" เธอมีทีทาประหลาดใจในชั้นแรก และแลวเธอก็
หัวเราะขันตัวเธอเอง และกลาวขึ้นวา
"ฉันนึกวาอยูที่บานฉันเองอยูเรื่อย !"

จริงทีเดียว ถาที่สหรัฐเปนเวลาเที่ยงวัน เราทราบดีวา ดวง
อาทิตยกําลังจะตกที่ฝรั่งเศส ถาเพียงเราจะสามารถไปฝรั่งเศสไดภายใน ๑
นาที เพื่อไปดูอาทิตยอัสดง นาเสียดายที่ฝรั่งเศสอยูหางเกินไป แตบนดาว
ดวงเล็กของเธอ เธอเพียงแตเลื่อนเกาอี้ไปสองสามกาวเทานั้น เธอก็จะ
สามารถชมอาทิตยอัสดงไดตามที่เธอประสงคทุกครั้งไป……

"ในวันหนึ่ง ๆ ฉันเห็นดวงอาทิตยตก ๔๔ ครั้ง" และอีกครูหนึ่ง
ตอมาเธอก็กลาวเสริมวา
"เธอรูไหม…ในยามที่แสนเศรา คนเราชอบดูอาทิตยอัสดง"
"เธอดูอาทิตยอัสดงถึงวันละ ๔๔ ครั้ง เธอคงเศรามากซินะ ?"
แตเจาชายนอยมิไดตอบแตอยางใด

๗

วัน ที่หา ความลับแหงชีวิตเจาชายนอยก็เผยออก ทั้งนี้เนื่องจาก
เรื่องแกะอีกตามเคยที่ทําใหฉันทราบชีวิตของเขา
เขาถามฉันขึ้นทันทีโดยไมไดเกริ่นลวงหนาเหมือนเปนผลจาก
ปญหาที่ขบคิดอยูเงียบ ๆ มานาน

"แกะนี่ ถามันกินตนผักหนาม มันจะกินดอกไมดวยไหมนะ ? "
"แกะมันกินดะทุกสิ่งที่มันพบ" "แมแตดอกไมที่มีหนามรึ"
"ใช แมแตดอกไมที่มีหนาม"
"ถาเชนนั้น หนามมีไวทําไมกัน" ฉันก็ไมทราบเหมือนกัน

ขณะที่ฉันกําลังวุนกับการไขเกลียวนอตซึ่งขันติดแนนเกินไปใน
เครื่องยนตของฉัน ฉันกําลังกลุมใจมากเพราะวาการที่เครื่องเสียเริ่มจะเปน
เรื่องใหญ เพราะปญหาเรื่องน้ําดื่มที่นับวันจะรอยหรอลงทําใหฉันวิตกมาก
ที่สุด

"หนามมีไวทําไมนะ" เจาชายนอยไมเคยลมเลิกปญหาหากเขา
ตั้งขึ้นมาแลว ฉันกําลังโมโหกับเจาตัวนอตจึงตอบไปชุย ๆ วา
"หนามนะรึ ไมไดมีประโยชนอะไรเลย เปนเพราะเจาดอกไมมันใจ
รายเทานั้นเอง"
"โอ…" แตหลังจากเงียบไปครู เขาก็พูดใสหนาฉันอยางขมขื่นวา
"ฉันไมเชื่อเธอหรอก ดอกไมมันแสนจะออนแอ มันไรเดียงสามัน