Page 53 - แด่ เลออง แวร์ท
P. 53

53



                          เขาทักฉันแตเพียงวา
                                         "อา…เธอเองรึ" แลวเขาก็จับมือฉัน ทาทางเปนทุกขอยู
                                         "เธอคิดผิด เธอจะเปนทุกข เพราะฉันคงมีทาทางตาย ซึ่งอันที่
                          จริงมิใชความจริง…."
                                         ฉันนิ่งเงียบ
                                         "เธอเขาใจไหม มันไกลเกินไป เธอไมสามารถแบกรางที่หนักนี้
                          ไปดวยได มันหนักเกินไป"
                                         ฉันคงนิ่งเฉย
                                         "มันก็เหมือนกับเปลือกเกา ๆ ที่เราทิ้ง ไมใชเรื่องนาเศรา ทิ้ง
                          เปลือกเกา ๆ นี่"
                                         ฉันยังคงนิ่งเงียบ เขาคงรูสึกทอใจ แตยังคงพยายาม
                                         "เธอรูสึกไหมวาจะดีทีเดียว ฉันเองจะมองดูดวงดาว ดาวทุกดวง
                          จะเปนเชนบอน้ําที่มีรอกเกาขึ้นสนิม ดาวทุกดวงจะดูประหนึ่งเชื้อเชิญใหฉัน
                          ดื่ม…."
                                         ฉันนิ่งเงียบ
                                         "คงจะสนุกทีเดียว เธอก็จะมีลูกพรวนหารอยลานลูก ฉันก็จะมีบอ
                          น้ําถึงหารอยลานเชนกัน…."
                                         และเขาเองก็นิ่งเงียบ เพราะวาเขากําลังรองไห
                                         "ตรงนั้นแหละ ใหฉันเดินไปคนเดียวเถิด….."
                                         แลวเขาก็นั่งลงเพราะความกลัว เขากลาววา
                                         "เธอรูไหม…ดอกไมของฉัน ฉันรับผิดชอบเขา และเขาชาง
                          ออนแอเสียนี่กระไร และเขาชางไรเดียงสา เขามีหนามเล็ก ๆ ๔ หนาม
                          ดวยกันไวปองกันตัวจากภัยทั้งหลาย…."
                                         ฉันเองก็นั่งลงเพราะไมสามารถจะยืนตอไปได เขากลาว
                                         "นั่นไง…แคนี้เอง…"
   48   49   50   51   52   53   54   55   56