Page 49 - แด่ เลออง แวร์ท
P. 49
49
๒๖
ใกล ๆ กับบอน้ํา มีกําแพงหินเกา ๆ เมื่อฉันเดินกลับจากงาน
ของฉันในตอนเย็นวันรุงขึ้น ฉันสังเกตเห็นเจาชายนอยของฉันแตไกล เขานั่ง
หอยเทาอยูบนกําแพงนั้น และฉันไดยินเขากลาววา
"เธอจําไมได
รึ" เขากลาว "ไมใชตรง
นี้ทีเดียวนักหรอก"
มีอีกเสียงหนึ่ง
ตอบเขาอยางแนนอน
เพราะเขายืนยันวา
"ใชแน วันนี้
แหละ เพียงแตวาไมใช
ตรงนี้เทานั้น…."
ฉันเดินตรง
ไปยังกําแพง ฉันมอง
ไมเห็นหรือแมแตได
ยินเสียงใครเลย
อยางไรก็ตามเจาชาย
ตอบอีกวา
"แนนอน
เธอคงจะเห็นวา
รอยเทาฉันเริ่มที่
ตรงไหนบนพื้นทราย
เธอก็เพียงแตรอฉัน
หนอย ฉันจะไปหายังที่
นั่นในคืนนี้"
ฉันอยูหางจากกําแพงประมาณ ๒๐ เมตรได และฉันก็ยังมองไม
เห็นอะไรเลยอยูเชนเดิม เจาชายนอยก็ยังคงกลาวสืบไป หลังจากเงียบไป
สักครูวา
"เธอมีพิษดีใชไหม ? เธอแนใจวาจะไมทําใหฉันเจ็บปวดนาน ๆ
นะ"
ฉันหยุดยืนนิ่งงันใจเสียวสะทาน ฉันยังไมเขาใจ
"ตอนนี้ไปเสียกอน" เขากลาว "ฉันอยากจะลงละ"
ดังนั้นฉันจึงลดสายตามองที่เชิงกําแพง แลวฉันก็กระโดด เจางูสี