Page 46 - แด่ เลออง แวร์ท

46

อยางไรก็ตาม บางสิ่งบางอยางสองแสงอยูทามกลางความ
เงียบ……..
"สิ่งที่ทําใหทะเลทรายสวยงามก็อยูตรงที่วามันซอนบอน้ํา
ไวที่ใดที่หนึ่ง…"
ฉันรูสึกประหลาดใจที่เขาเขาใจไดในทันทีถึงสิ่งลึกลับซึ่งแอบ
แฝงเปนประกายอยูในเม็ดทราย สมัยเมื่อฉันยังเปนเด็กชายเล็ก ๆ ฉันอาศัย
อยูในบานโบราณ และมีเรื่องเลากันวามีสมบัติซอนฝงดินในบริเวณนั้น แนละ
ยังไมเคยมีใครหามันพบหรือแมแตจะไปคนหามัน แตวามันทําใหบานหลัง
นั้นมีแตมนตเสนห บานของฉันหลังนี้ไดซอนความลับไวในสวนลึกของหัวใจ
มัน……….
"ใชแลว" ฉันกลาวกับเจาชายนอย
"ไมวามันจะเปนเรื่องบาน เรื่องดวงดาว หรือเรื่องทะเลทราย สิ่ง
ซึ่งทําใหงดงามนั้นมองไมเห็นหรอก ! "
"ฉันดีใจที่เธอมีความเห็นลงรอยกับสุนัขปาของฉัน" เจาชาย
นอยกลาว

เนื่องจากเจาชายนอยนอนหลับ ฉันจึงอุมเขาแลวเดินตอไป ฉัน
รูสึกตื่นเตน ฉันมีความรูสึกเสมือนกําลังประคองสมบัติล้ําคาที่บอบบาง ฉันมี
ความรูสึกกระทั่งวาไมมีสิ่งใดอีกแลวในโลกที่จะบอบบางไปกวานี้ จากแสง
จันทรฉันมองดูหนาผากซีดตาปดสนิท ปอยผมซึ่งปลิวไสวตามลม ฉันรําพึง
กับตนเองวา สิ่งซึ่งฉันมองเห็นนั้นเปนเพียงเปลือกนอกเทานั้น สิ่งสําคัญกวา
นั้นหาไดมองเห็นไม……

ริมฝปากของเจาชายนอยเผยอเปดประหนึ่งจะยิ้ม ฉันรําพึง
ตอไปวา "สําหรับเจาชายนอยสิ่งซึ่งจับใจฉันยิ่งคือความ
ซื่อตรงที่เขามีตอดอกไม คือภาพดอกกุหลาบดอกหนึ่งซึ่งสองแสงเจิดจาใน
ตัวเขา ดุจเปลวไฟในตะเกียง แมในยามที่เขาหลับอยู…."
และฉันคิดวาเขาคงจะยิ่งบอบบางยิ่งกวานี้ เชนเดียวกับที่ตอง
ปองระวังตะเกียงเพียงเพราะลมวูบเดียวก็ทําใหมันดับได………….

และขณะที่เดินไปเชนนั้น ฉันก็พบบอน้ําตอนรุงสาง

๒๕

" พวก คนที่เขาไปอัดแนนในรถดวนโดยที่เขาไมทราบวาเขา
ตองการอะไร ดังนั้นเขาจึงวุนวายและหมุนไปมาเปนวงกลม…" และเขาก็
กลาวเสริมวา
"ไมจําเปนตองยุงยากเลย"

บอน้ําซึ่งเราเดินไปถึงไมเหมือนกับบออื่น ๆ ในทะเลทรายสะฮา
รา ซึ่งตามธรรมดาจะเปนรูลึกลงไปในทราย บอนี้เหมือนกับบอน้ําตาม