Page 3 - ความจริงในเรื่องลวง (บันทึกอัตโนมัติ)
P. 3
สลำยฝูงนักเรียนที่มำมุงดูแตกกระจำยกันไปคนละทิศละทำงเพรำะกลัวว่ำตนเอง
จะโดนลูกหลงไปด้วย จนในที่สุดก็ไปร่วมกลุ่มกระจุกกันอยู่ด้ำนต่ำงๆใกล้กับ
บริเวณที่เกิดเรื่อง... (ซึ่งหนึ่งในนั้นมีผู้เขียนที่ก ำลังพยำยำมเขย่งเท้ำมองดู
เหตุกำรณ์ข้ำมหัวฝูงนักเรียนคนอื่นๆอยู่ด้วย... ก็ใครมันจะกล้ำเสี่ยงอยู่ใกล้
อำจำรย์ฝ่ำยปกครองจอมโหดกันเล่ำ?)
“ถามว่านี่มันเรื่องอะไรกัน?” ชำยคนเดิมในชุดเสื้อเชิ้ตแขนยำวสี
ฟ้ำผูกเนคไทยังคงตะคอกถำมเมื่อเห็นหญิงสำวทั้งสองคนยังคงนิ่งเงียบ...!
อยู่ๆผู้หญิงผมยำวก็ชี้ไปทำงผู้หญิงผมสั้นที่ก ำลังใช้หลังมือเช็ดเลือดที่เกรอะ
กรังอยู่มุมปำกด้วยสำยตำที่เคืองแค้น แล้วตะโกนลั่นว่ำ!!
“ก็อีนังนี่น่ะ...........มันแย่งผัวหนู!!!” พอเสียงตะเงียบลงฝ่ำยปกครอง
ถึงกับอึ้ง แต่ฝ่ำนักเรียนมุงกลับโห่ฮำด้วยควำมสะใจยิ่ง........ (แต่ผู้เขียนไม่ได้เฮไป
กับเขำด้วย เพรำะมัวแต่พยำยำมแหวกเจ้ำหมูตอนตัวหนึ่งที่ขวำงทำงเข้ำไป
ข้ำงหน้ำอยู่)
“เงียบ........!” อำจำรย์ฝ่ำยปกครองที่อำวุโสที่สุดและน่ำหวำดหวั่น
ที่สุดตะโกนด้วยเสียงอันน่ำเกรงขำม ก่อนที่จะส่งสำยตำอำฆำตมำทำงฝูงนักเรียน
ที่โห่ฮำเป็นท ำนองว่ำ ฉันจ าหน้าพวกแกได้หมดทุกคนนะ........เดี๋ยวสวย! เล่น
เอำฝูงชนขยำดจนต้องวิ่งหนีไปจำกสำยตำนั้นเหมือนผึ้งแตกรัง.... (ผู้เขียนไม่ทัน
ได้วิ่งกับเขำเพรำะตอนนั้นก ำลังเบียดเจ้ำหมูตอนอยู่ แต่พอมันออกวิ่งเลยท ำให้
ผู้เขียนเสียหลักลงไปหัวทิ่มกับพื้น....... และถ้ำจ ำไม่ผิดผู้เขียนว่ำได้เห็นอำจำรย์
ฝ่ำยปกครองทั้งสำมคนส่งยิ้มหวำนมำให้ผู้เขียนด้วย แต่แววตำน่ำกลัวพิลึก!!)
“ผัวที่ว่ำนี่..ใคร?” อำจำรย์ยังคงถำมต่อไป (ผู้เขียนพยำยำมจะลุก
หนี แต่โดนอำจำรย์คนหนึ่งเดินมำเอำมือกดบ่ำไว้.... ผู้เขียนเริ่มคิดในใจว่ำ ซวย
แล้ว!!)
หญิงสำวทั้งสองคนช ำเลืองหันตำอันเต็มไปด้วยควำมแค้นไปมองอีก
ฝ่ำย พยักหน้ำน้อยๆแล้วเบือนหน้ำหนีเป็นเชิงเข้ำใจกัน (ถึงชั้นจะเกลียดแก
ห้องสมุดประชาชนอ าเภอโชคชัยจังหวัดนครราชสีมา BY นัฐรินทร์
