Page 16 - ประวัติศาสตร์ไทย
P. 16
การล่มสลาย
หลังจากยุคสมัยอันนองเลือดแห่งการต่อสู้ของราชวงศ์ กรุง
ศรีอยุธยาเข้าสู่ "ยุคทอง" สมัยที่ค่อนข้างสงบในครึ่งหลังของ
คริสต์ศตวรรษที่ 18 เมื่อศิลปะ วรรณกรรมและการเรียนรู้
เฟื่องฟู ยังมีสงครามกับต่างชาติ กรุงศรีอยุธยาสู้รบกับเจ้า
เหงียน (Nguyễn Lords) ซึ่งเป็นผู้ปกครองเวียดนามใต้
เพื่อการควบคุมกัมพูชา เริ่มตั้งแต่ พ.ศ. 2258 แต่ภัยคุกคามที่
ใหญ่กว่ามาจากราชวงศ์อลองพญาซึ่งได้ผนวกรัฐฉานเข้ามา
อยู่ในอํานาจ
ช่วง 50 ปีสุดท้ายของราชอาณาจักรมีการสู้รบอันนองเลือด
ระหว่างเจ้านาย โดยมีพระราชบัลลังก์เป็นเป้าหมายหลัก เกิด
การกวาดล้างข้าราชสํานักและแม่ทัพนายกองที่มี
ความสามารถตามมา สมเด็จพระที่นั่งสุริยาศน์อัมริ
นทร์ (พระเจ้าเอกทัศ) พระมหากษัตริย์พระองค์สุดท้าย
บังคับให้สมเด็จเจ้าฟ้าอุทุมพร พระอนุชา ซึ่งเป็น
พระมหากษัตริย์อยู่ขณะนั้น สละราชสมบัติและขึ้น
ครองราชย์แทน
พ.ศ. 2303 พระเจ้าอลองพญา ทรงยกทัพรุกรานอาณาจักร
อยุธยา หลังจากอยุธยาว่างเว้นศึกภายนอกมานานกว่า 150 ปี
จะมีก็เพียงการนําไพร่พลเข้าต่อตีกันเองเพื่อแย่งชิงอํานาจ
[19]
เท่านั้น ซึ่งในขณะนั้น อยุธยาเกิดการแย่งชิงบัลลังก์
ระหว่างเจ้าฟ้าเอกทัศกับเจ้าฟ้าอุทุมพร อย่างไรก็ดี พระ
เจ้าอลองพญาไม่อาจหักเอากรุงศรีอยุธยาได้ในการทัพครั้ง
นั้น
