Page 164 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 164
140
"รากฐานของธรรม คือไม่มี และพระสังฆฯได ้กล่าวต่อไป
ธรรมหลักที่ว่าไม่มีธรรม เป็น ว่า"เมื่อท่านไม่คิดถึงความดี
ธรรมอยู่ในตัวมันเอง...... และไม่คิดถึงความชั่วอยู่
หลักที่ว่ามีธรรม จะเป็นธรรม ...ตรงขณะนี้แหละ
ได ้อย่างไร?" เธอจะย ้อนกลับ
ไปสู่ภาวะที่เธอได ้เป็นอยู่
"ใครก็ตามเข ้าใจซึมซาบ ...ในขณะก่อนแต่ที่มารดาบิดา
ความหมายของความข ้อนี้ ของเธอเองเกิดมา"
ย่อมควรที่จะได ้นามว่า ภิกษุ
คือผู้เชี่ยวชาญต่อธรรมปฏิบัติ" พอพูดจบ....
ท่านเว่ยมิงก็ได ้ลุถึง...
"ถ ้าเธอไม่เชื่อความข ้อนี้ ...ความเข ้าใจซึมซาบ
เธอลองอธิบายความหมาย ชนิดไม่ต ้องมีเสียงพูด
ของเรื่องต่อไปนี้ดู..." ได ้โดยแว็บเดียว
● ท่านเว่ยมิง (Wei Ming) ต่อจากนั้นท่านเว่ยมิง
ได ้ปีนไปยอดสุดแห่งภูเขาต่า ได ้หมอบลงบนพื้นดิน
ยื่นเพื่อพบพระสังฆฯองค์ที่หก และได ้กล่าวว่า....
ท่านสังฆฯได ้ถามว่า "มาทําไม
มาเพื่อจีวร หรือมาเพื่อธรรม?" "ข ้าพเจ ้าเหมือนกับคนที่ดื่มนํ้า
อยู่ย่อมรู้ได ้ด ้วยตนเอง ว่ามัน
ท่านเว่ยมิงได ้ตอบว่า เย็นอย่างไร
"ไม่ได ้มาเพื่อจีวร แต่มาเพื่อ
ธรรม" ..ข ้าพเจ ้าได ้อยู่กับท่านสังฆฯ
องค์ที่ห ้าและศิษย์ทั้งหลายมา
เมื่อเป็นดังนั้น... เป็นเวลา 30 ป ี
พระสังฆฯได ้กล่าวว่า
"ขอให ้ท่านทําจิตของท่าน ..แต่เพิ่งวันนี้เอง ที่ข ้าพเจ ้า
ให ้เป็นสมาธิสักขณะหนึ่ง สามารถขจัดความผิดพลาด
และเว ้นการคิด ในความหมาย ต่างๆในวิธีคิดอย่างเก่า ของ
ของคําว่า ดีและชั่ว เสียให ้ ข ้าพเจ ้าเสียได ้"
หมด" พระสังฆฯองค์ที่หก
ได ้ตรัสว่า"ถูกแล ้ว"
ท่านเว่ยมิงได ้ทําตามคําสั่ง
