Page 230 - รวมเล่ม บทที่ 1-252 Ebook
P. 230
18
================ หรือเมตตารับจ ้าง
#ถาม(15) คือยังติดกิเลสมีกิเลสปนอยู่
ติดดีจริงๆแหละค่ะ ในส่วนลึกของจิตใจ
ดีก็คือกิเลสอย่างหนึ่ง แม ้แต่น้อยนิด
ดังนั้นการตั้งใจ แม ้แต่ทําดีมีเมตตา ไม่หวัง
ที่จะทําความดี สิ่งใดตอบแทน แต่ถ ้ายังคิดว่า
ก็ต ้องไม่หวังผลใดๆ "บุญเป็นผลพลอยได ้"
แม ้จะให ้ตัวเองเป็นสุข
ใช่ไหมคะ ก็ยังถือว่าในใจลึกๆ
แต่ถ ้ามองว่าทํา ก็ยังหวังได ้บุญอยู่
เพื่อลดกิเลสตน ก็ยังถือว่าเป็นการทําดีมีเมตตา
แล ้วเป็นประโยชน์ต่อสังคม ที่ยังไม่บริสุทธิ์เต็มที่ ยังมี
เป็นแนวทางที่ถูกต ้องไหมคะ ลักษณะที่เรียกว่า"รับจ ้าง"
ด ้วยสิ่งตอบแทนคือ"บุญ"อยู่
*ตอบ(15)
ถูกต ้อง ชัดเจนครับ แต่ถ ้าผู้ใดมีความคิดก ้าว
คือทําความดีอย่างปุถุชนทํา กระโดดทําบุญไม่หวังอะไร
แต่ระหว่าง หรือขณะทําความ เลย ทําไปตามความเหมาะสม
ดีให ้ลดความเป็นตัวกู ของกู ด ้วยปัญญาคือทําความดีเพื่อ
หรืออัตตา ลงมา ให ้เหลือน้อย ความดีทํางานเพื่องาน เพื่อ
ที่สุด หรือไม่มีอัตตาเลย ส่วนรวม
ไม่ต ้องไประลึกว่า ตัวกูทําดี เป็นการคิด และกระทําลอยๆ
ความดีเป็นของกู ไม่หวัง ไม่ปรุงแต่ง บริสุทธิ์ใจ
กูจะต ้องได ้บุญ มีวิริยะ มีความตั้งใจมั่น
ทุกอย่างปล่อยให ้เป็น ผลที่ตอบสนองเราก็จะบริสุทธิ์
ไปตามกฏของธรรมชาติ ไม่มีประมาณเช่นเดียวกัน
คือ"ทํากรรมเช่นไร
ก็ได ้ผลตอบสนองเช่นนั้น" การกระทําเช่นนี้...
ผลดีไม่มีประมาณ
การทําดีหรือมีเมตตา อย่าให ้ ที่จะได ้รับฉับพลันทันที
เป็นทําดีรับจ ้าง ก็คือปิติ และความสุขทางใจ
